کمبود ویتامین “دی” و زایمان زودرس

کمبود ویتامین “دی” و زایمان زودرس

یک بررسی جدید نشان داده است که زنانی که در زمان بارداری سطح ویتامین دی کمتری در خون خود داشته اند احتمال اینکه یک زایمان زودرس داشته باشند بیشتر خواهد بود.

این مطالعه نشان داده است که در زنانی که سطح ویتامین دی در پایینترین حد خود بوده است احتمال زایمان زودرس ۵۰ درصد بیش از آنهایی بوده که ویتامین دی بدنشان طبیعی بوده است. نتایج این مطالعه در مجله Obstetrics & Gynecology منتشر شده است.

زنان باردار نیاز به حداقل روزی ۶۰۰ واحد ویتامین دی دارند. گرچه بدن در معرض نور آفتاب قدری ویتامین دی میسازد ولی این میزان معمولا در زندگی شهرنشینی اندک است. غذاهای کمی حاوی ویتامین دی هستند با این حال ماهی ها بخصوص ماهی سالمون و ساردین بالاترین میزان ویتامین دی را در خود دارند.

از طرف دیگر تولد زودرس میتوان مشکلات زیاید را برای نوزاد هم در زمان نوزادی (مانند مشلات ریوی و مغزی، مشکلاتی در چشم، گوش دستگاه گوارش و سیستم دفاع ایمنی بدن) و هم در سنین بالاتر عمر بوجود آورد. وقتی زمان بارداری کمتر از ۳۷ هفته است آن را زودرس نامیده و نوزاد حاصل از این تولد نوزاد نارس نامیده میشود.

در این مطالعه ۲۱۰۰ با زایمان طبیعی و ۱۱۰۰ زن با زایمان زودرس در سال های ۲۰۲۰-۱۹۹۹ بررسی شدند و این بررسی نشان داد که هرچه سطح ویتامین دی زن باردار کمتر است احتمال زایمان زودرس او بیشتر خواهد شد.

دکتر Lisa Bodnar استاد اپیدمیولوژی دانشگاه پیتزبورگ میگوید:

مکانیسم احتمالی این تاثیر افزایش عفونت در جفت در زنان با کمبود ویتامین دی است که موجب زایمان زودرس میشود.


دکتر رضا اطمینانی

متخصص تغذیه و رژیم درمانی در اصفهان

کانال تلگرام: @dretminani

ویتامین D چگونه باعث چاقی می شود؟

ویتامین D چگونه باعث چاقی می شود؟

نتایج پژوهش جدید که در European Journal of Nutrition به چاپ رسید نشان می‌دهد افرادی که کمبود ویتامین D دارند بیشتر از افراد دیگر در معرض چاقی مفرط قرار می‌گیرند.

زمانی که بدن به اندازه‌ی کافی در معرض نور خورشید باشد بدن ویتامین D تولید می‌کند. البته بخش کوچکی از این ویتامین نیز با مصرف مواد غذایی تأمین می‌شود. لازم است در فصل زمستان که آفتاب کم است و البته با نظر پزشک مکمل این ویتامین مصرف شود. در کشور فرانسه حدود ۸۰ درصد مردم با کمبود ویتامین D مواجه هستند.

این پژوهش روی ۱۲۰۰ اسپانیایی انجام شد و به مدت ۱۲ سال به طول انجامید.

محققان مشاهده کردند افراد چاق شرکت کننده در این پژوهش افرادی هستند که کمبود ویتامین D دارند. آن‌ها می‌خواستند بدانند آیا کمبود ویتامین D باعث چاقی می‌شود و یا اینکه چاقی شرایط بدن را به سمت کمبود این ویتامین سوق می‌دهد.

برای پاسخ به این سۆال محققان مطالعات گسترده‌ای روی افرادی که در طول این دوازده سال به چاقی مبتلا شده بودند را شروع کردند. آن‌ها مشاهده کردند افرادی که در شروع این پژوهش مشکل اضافه وزن نداشتند و میزان ویتامین D آن‌ها کمتر بوده است بیشتر در معرض چاقی قرار گرفته‌اند.

به عقیده‌ی محققان هر چه وزن بدن بالا برود نیاز به ویتامین D نیز افزایش می‌یابد. برای همین توصیه می‌کنیم قبل از ساعت یک و بعد از ساعت چهار

بعد از ظهر به مدت ۱۰ دقیقه در معرض آفتاب قرار بگیرید

محققان معتقدند که میزان کافی ویتامین D در بدن می‌تواند از چاق شدن پیشگیری کند.

با این حال بررسی ارتباط بین چاقی و ویتامین D کمی پیچیده است. به نظر می‌رسد که کمبود این ویتامین در نتیجه‌ی قرار نگرفتن به میزان کافی در معرض نور خورشید، عدم تحرک بدنی، ذخیره شدن ویتامین D در بافت‌های چربی و غیره باشد.

به عقیده‌ی محققان هر چه وزن بدن بالا برود نیاز به ویتامین D نیز افزایش می‌یابد. برای همین توصیه می‌کنیم قبل از ساعت یک و بعد از ساعت چهار بعد از ظهر به مدت ۱۰ دقیقه در معرض آفتاب قرار بگیرید. توجه داشته باشید که نور خورشید باید در تماس مستقیم با پوستتان باشد تا ویتامین D تولید شود.

از مواد غذایی حاوی این ویتامین نیز غافل نشوید: قارچ، ماهی، تخم مرغ، روغن جگر ماهی و …


دکتر رضا اطمینانی

متخصص تغذیه و رژیم درمانی در اصفهان

کانال تلگرام: @dretminani

کمبود ویتامین D چه بلایی سرمان می آورد؟

کمبود ویتامین D چه بلایی سرمان می آورد؟

ویتامین یا هورمون

ویتامین D یک ویتامین چندان باقاعده نیست و بسیاری از متخصصان آن را یک هورمون استروییدی هم تلقی می کنند. میزان این ویتامین در مواد غذایی پایین بوده و درواقع منابع تامین آن متعدد است. از مواد غذایی گرفته تا نور خورشید می تواند نیاز طبیعی بدن به این ویتامین را تامین کند.
تا پیش از شروع قرن تازه میلادی هیچ معیار درستی برای سنجش میزان ویتامین D در افراد وجود نداشت و پزشکان با قطعیت نمی توانستند کمبود آن و میزان شیوع آن را برآورد کنند اما در دو دهه  اخیر با پیشرفت تکنولوژی امکان سنجش میزان ویتامین D در بدن افراد نشان داد که کمبود آن در افراد زیادی و تقریبا در همه کشورهای دنیا شایع است.
آزمایش خون در حال حاضر تنها راه تشخیص کمبود این ویتامین است. ولی به شکل کلی با مرور علایم و مشکلاتی که کمبود این ویتامین ایجاد می کند، می توان نسبت به رفع و درمان آن اقدام کرد.

علایم و عوارض کمبود

ویتامین D در بسیاری از عملکردهای بدن و اندام ها نقشی اساسی دارد. اما کمبود آن در بخش های مختلف بدن می تواند عوارض مختلفی را به همراه داشته باشد که در چند دسته تقسیم می شوند
ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است. اگر افراد یک عارضه گوارشی داشته باشند که بر روی جذب چربی بدنشان اثر بگذارد، ممکن است در جذب ویتامین های محلول در چربی (نظیر ویتامین D) نیز اختلال داشته باشند. این شامل عوارض روده ای چون کرون، سلیاک و حساسیت به گلوتن غیرسلیاک، بیمار التهابی روده است.
تعریق سر یکی از علایم اولیه در کمبود ویتامین D است. درواقع، پزشکان سوالات متعددی را در این زمینه از مادرانی که نوزادشان تازه متولد شده اند، می پرسند. تعریق بیش از حد در نوزادان تازه متولدشده که به طور متداول ناشی از تحریک پذیری عصبی- عضلانی است، از علائم اولیه کمبود این ویتامین به شمار می رود.
یکی از مهم ترین نشانه های کمبود این ویتامین در سیستم اسکلتی بدن به شکل شکستی های تنشی استخوانی خود را نشان می دهد.
کلسیم و ویتامین D هر دو برای تقویت استخوان ضروری هستند. مکانیسم عمل آنها هم این گونه است که کلسیم نقش استخوان سازی دارد و ویتامین D به جذب کلسیم کمک می کند.
شکستگی های تنشی ناشی از کاهش تراکم استخوان است و نوعی شکستگی ناکامل است که در اثر نیروهای کم بر استخوان های کم تراکم وارد می شود. براساس مطالعه ای که در سال ۲۰۱۵ انجام شد در نیمی از بیماران مبتلا به شکستگی تنشی پس از انجام تست ویتامین معلوم شد که این افراد دچار کمبود ویتامین D هستند.
همچنین افرادی که احساس درد مزمن و ضعف عمومی می کنند باید به کمبود ویتامین D هم مشکوک باشند. پژوهشگران دریافته اند که بین دردهای مزمن و کمبود این ویتامین ارتباط وجود دارد و با یک درمان کم هزینه می توان این مشکل را برطرف کرد.
اگر زیاد مریض می شوید این فاکتور هم می تواند نشانه کمبود ویتامین D در بدن تان باشد. به گفته متخصصان ویتامین D پیتیدهایی را در سیستم ایمنی بدن فعال می کند که نقش آنها واکنش به میکروب ها و عوامل بیماری از است و در صورت کمبود این نوع ویتامین ضعف سیستم ایمنی بدن رخ می دهد.
ویتامین D در عین حال تنظیم ژن هایی که در تقویت رشد طبیعی پیاز مو نقش دارند را برعهده دارند، بنابراین ریزش مو هم می تواند یکی از نشانه های کمبود این ویتامین باشد. ویتامین دی یکی از مواد مغذی است که روی رشد مو تاثیر می گذارد. اما در کنار آن ویتامین C و بیوتین هم نقش مهمی در تغذیه مو دارند و باعث می شوند مو قوت خود را حفظ کند و ریزش موها کاهش یابد. به طور خلاصه، نگه داشتن سطح این ویتامین ها در اندازه طبیعی خود، یکی از بهترین راه های مبارزه با ریزش مو بنا به دلایل تغذیه ای است.


دکتر رضا اطمینانی

متخصص تغذیه و رژیم درمانی در اصفهان

کانال تلگرام: @dretminani

مواد غذایی مفید برای بیماران سرطانی

مواد غذایی مفید برای بیماران سرطانی

سس‌های گوجه فرنگی نه تنها از محتوای بالای ویتامین C بهره می‌برند،

بلکه گوجه‌فرنگی به از بین بردن مزه بد دهان در برخی از بیماران مبتلا به سرطان که دوره شیمی درمانی را می‌گذرانند، کمک می‌کند.

سس‌های گوجه‌فرنگی که بدون ادویه هستند را مصرف کنید. اگر دارای زخم‌های دهانی هستید از مصرف گوجه‌فرنگی پرهیز کنید.

گوشت بدون چربی مرغ و بوقلمون هضم آسانی دارد،

در شرایطی که از محتوای بالای پروتئین نیز سود می‌برید.

گوشت بدون چربی مرغ یا بوقلمون انتخاب بهتری نسبت به گوشت قرمز محسوب می‌شود.

گوشت قرمز ممکن است موجب افزایش التهاب شده و به شکل‌گیری بیماری‌های مزمن مانند بیماری قلبی منجر شود.

ماهی چرب اسیدهای چرب امگا۳ زیادی دارند که می‌تواند به قوی نگه داشتن عضلات کمک کند.

همچنین، ویتامین B12 که بدن برای تولید گلبول‌های قرمز به آن وابسته است.

و ویتامین D که عنصری کلیدی برای سلامت استخوان‌ها محسوب می‌شود،

از دیگر مواد مغذی موجود در ماهی‌های چرب هستند.

زنجبیل با حالت تهوع که یکی از عوارض جانبی شیمی درمانی و برخی داروهاست، مقابله می‌کند.

اضافه کردن زنجبیل تازه رنده شده به غذاها یا چای ممکن است،

به تسکین حالت تهوع که به‌طور کامل توسط داروهای ضدتهوع از بین نرفته است،

کمک کند.


دکتر رضا اطمینانی

متخصص تغذیه و رژیم درمانی در اصفهان

کانال تلگرام: @dretminani

 

رژیم غذایی مناسب بیماران مبتلا به سرطان خون:

رژیم غذایی مناسب بیماران مبتلا به سرطان خون:

یک بیمار سرطانی باید از رژیمی پیروی کند که در آن تمام گروه های غذایی وجود دارند.

این بیماران باید از وعده های غذایی کم حجم استفاده نمایند، ولی تعداد وعده های غذایی آن ها باید به بیشتر از ۶ وعده در روز برسد.

به علت اثرات مخربی که بیماری لوسمی بر روی بدن دارد و همه بدن را تحت الشعاع خود قرار می دهد،

داشتن یک تغذیه صحیح و اجرای یک برنامه غذایی سالم بسیار حائز اهمیت است.

کالری: برای دریافت کالری اضافه، می توان از غذاهای پُرکالری مانند مثل معجون های مختلف، استفاده نمود.

پروتئین: پروتئین نیز برای تقویت این بیماران حائز اهمیت است. پروتئین را می توان از غذاهایی چون گوشت قرمز لُخم، مرغ و ماهی به دست آورد.

آب: دریافت آب برای این بیماران، به منظور مقابله با کم آبی بدن مهم است، زیرا در نتیجه درمان هایی چون شیمی درمانی و رادیوتراپی، بدن این بیماران آب از دست می دهد.

مصرف مقدار کافی آب و مایعات برای مقابله با یبوست، بی حالی و رخوت که در این بیماران شایع است، کمک کننده می باشد.