بررسی انواع کربوهیدرات‌ ها

در این مقاله از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم انواع کربوهیدرات‌ ها را برسی کنیم.

کربوهیدرات‌های خوب و بد

کربوهیدرات ها به دو دسته کلی ساده و پیچیده تقسیم می شوند. کربوهیدرات‌های ساده جزء کربوهیدرات‌های بد محسوب می‌شوند. این‌ها کربوهیدرات‌هایی هستند که بسیاری از مواد مغذی ضروری آن‌ها حذف شده است.

کربوهیدرات‌های ساده سریع هضم می‌شوند و به همین دلیل موجب افزایش ناگهانی سطح قند خون شده و در نتیجه زودتر احساس گرسنگی به فرد دست می‌دهد. این احساس سیری کوتاه مدت منجر به پرخوری، افزایش وزن و بیماری‌هایی مانند دیابت و فشار خون بالا می‌شود.

غذاهای محبوب با کربوهیدرات‌های ساده عبارتند از:

• نان سفید
• ماکارونی غنی شده یا تصفیه شده
• خمیر غنی شده یا تصفیه شده
• شیرینی
• برنج سفید

کربوهیدرات‌های پیچیده جزء کربوهیدرات‌های خوب به شمار می‌آیند. این نوع از کربوهیدرات‌ها سرشار از مواد مغذی مانند سبوس و فیبر هستند که همین امر موجب می‌شود تا هضم آن‌ها کندتر شود. هضم کند منجر به آزادسازی کند اما ثابت گلوکز می‌شود و از افزایش قند خون جلوگیری می‌کند.

انتخاب یک جایگزین غلات کامل به جای موارد بالا می‌تواند دو مزیت عمده داشته باشد. مزیت اول این است که شما همان غذا را دریافت می‌کنید اما به صورت یک کربوهیدرات پیچیده و از تمام فواید آن بهره‌مند خواهید شد. دوم این که احتمال این که غذاهای فرآوری شده که قند بالایی دارند مصرف کنید، کمتر می‌شود.

یک تقسیم بندی دیگر از کربوهیدرات‌ها

کربوهیدرات‌ها به سه دسته دیگر تقسیم می‌شوند: فیبرها، نشاسته‌ها و قندها.

فیبرها

فیبر از غذاهای گیاهی بدست می‌آید. فیبر یک کربوهیدرات پیچیده است که به طور کامل در طی عملیات هضم تجزیه نمی‌شود. در عوض، از روده‌ها عبور کرده و به هضم سایر مواد غذایی کمک می‌کند. همچنین به شما کمک می‌کند تا مدت زمان طولانی‌تری احساس سیری داشته باشید و در نتیجه از پرخوری جلوگیری می‌کند.

منابع خوب فیبر عبارتند از:

• حبوباتی مانند عدس، لوبیا و نخود
• میوه‌ها و سبزیجات با پوست یا دانه‌های خوراکی
• آجیل و دانه‌ها
• غلات کامل مانند کینوا و جو دوسر
• برنج قهوه‌ای، ماکارونی و غلات تهیه شده از غلات کامل

نشاسته‌ها

نشاسته‌ها کربوهیدرات‌های پیچیده هستند. نشاسته نیز عملکردی مشابه با فیبر دارد. بدن آن‌ها را کندتر هضم می‌کند و ویتامین‌ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن تامین می‌شوند.

نشاسته نیز در بسیاری از مواد غذایی مشابه یافت می‌شود:

• حبوبات، در درجه اول لوبیا و نخود
• میوه‌ها
• غلات کامل
• سبزیجات، در درجه اول ذرت و سیب زمینی

قندها

قندها به دو صورت وجود دارند: طبیعی و افزودنی. قندهای طبیعی و افزودنی کربوهیدرات‌های ساده هستند که به این معنی است که بدن آن‌ها را خیلی سریع هضم می‌کند. افزایش ناگهانی و در نتیجه‌ی آن پایین آمدن شدید سطح قند خون را افت قند می‌نامند.

بدن نمی‌تواند تفاوت بین قند طبیعی و قند افزودنی یا غیرطبیعی را تشخیص دهد. این موضوع را در نظر داشته باشید که خوردن یک آبنبات تنها قند مورد نیاز را به بدن شما می‌رساند، در حالی که خوردن میوه علاوه بر تامین قند مورد نیاز بدن، سرشار از فیبر است.

قندهای افزودنی به نام‌های زیر شناخته می‌شوند:

• دکستروز
• فروکتوز
• لاکتوز
• ساکارز
• چغندر قند
• عسل

فواید کربوهیدرات‌ های خوب

با توجه به آنچه گفته شد، فواید کربوهیدرات‌های خوب برای سلامتی مشخص است. از آنجایی که کربوهیدرات‌ها سوخت مورد نیاز بدن را تامین می‌کنند، کمبود کربوهیدرات‌های سالم در رژیم غذایی می‌تواند اثرات منفی را به همراه داشته باشد. کربوهیدرات‌ها انرژی مورد نیاز اندام‌ها و سیستم‌های مختلفی در بدن را تامین می‌کنند، ازجمله:

• مغز
• کلیه‌ها
• ماهیچه‌های قلب
• سیستم عصبی مرکزی
• دستگاه گوارش

تامین انرژی مورد نیاز این اندام‌ها آن‌ها را تقویت کرده و از بیماری‌هایی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی جلوگیری به عمل می‌آورد. علاوه بر این، علاوه بر این، کربوهیدرات‌های اضافی در ماهیچه‌ها و کبد شما ذخیره می‌شوند، بنابراین اگر بعداً کربوهیدرات کافی دریافت نکنید، بدن شما هنوز انرژی لازم برای استفاده را ذخیره کرده است.

داشتن یک رژیم غذایی بدون کربوهیدرات‌های کافی منجر به موارد زیر می‌شود:

• سردرد
• خستگی
• ضعف
• عدم تمرکز و مشکل در تمرکز
• حالت تهوع
• یبوست
• کمبود ویتامین و مواد معدنی

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

رژیم غذایی حاوی کربوهیدرات‌های خوب

برای داشتن یک رژیم غذایی حاوی کربوهیدرات‌های خوب و سالم نیازی نیست متخصص تغذیه باشید یا تعداد کربوهیدرات‌ها را بشمارید. روش پلیت (Plate) یک روش قدرتمند به منظور تمرکز بر کربوهیدرات‌های سالم و خوب است. نیمی از بشقاب شما باید با سبزیجات سرشار از فیبر و بدون فیبر پر شود.

یک چهارم فیبر باید مواد غذایی نشاسته‌ای باشد که این می‌تواند شامل سبزیجات نشاسته‌ای مانند سیب زمینی یا یک دسر میوه‌ای باشد. یک چهارم آخر باید با پروتئین بدون چربی پر شود.

پرهیز از مصرف کربوهیدرات‌های بد می‌تواند دشوار باشد. به جای حذف این موارد از رژیم غذایی، جایگزین‌هایی را برای آن‌ها انتخاب کنید. مثلا، به جای نوشابه آب گازدار را جایگزین کنید. به جای نان سفید، نان سبوس دار مصرف کنید. با کمی تلاش می‌توانید کربوهیدرات‌های بد را با کربوهیدرات‌های خوب جایگزین کنید.

---

مطالعه بیشتر:

بهترین میوه‌ها برای کم‌ خونی

علل و علائم پرخوری عصبی

افزایش استروژن در بدن

روش های افزایش استروژن در بدن

در این مقاله از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم روش های افزایش استروژن در بدن را خدمت شما معرفی کنیم.

غذاهای مناسب برای افزایش استروژن در بدن

مواد غذایی زیر باعث افزایش سطح استروژن بدن می شوند:

تخم کتان

تخم کتان حاوی فیتواستروژن بالایی است. فیتواستروژن های اولیه موجود در کتان، لیگنان نامیده می شوند که در سوخت و ساز استروژن مفید عمل می کنند. یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ نشان داد که یک رژیم غنی از تخم کتان می تواند شدت و فراوانی سرطان تخمدان را در مرغ ها کاهش دهد. تحقیقات انسانی بیشتری هنوز در مورد اثر تخم کتان برای افزایش استروژن در بدن انسان مورد نیاز است.

لوبیای سویا

لوبیای سویا و محصولات تولیدی آن مانند توفو و میسو، یک منبع غنی از فیتواستروژن است و برای افزایش استروژن در بدن توصیه می شود. فیتواستروژن ها با اتصال به گیرنده های استروژن، عملکرد استروژن در بدن را تقلید می کنند و می توانند تأثیرات استروژنیک یا ضد استروژنیک داشته باشند. پژوهشگران در مطالعه ای بر روی سویا و افراد مبتلا به سرطان سینه، دریافتند که مصرف بیشتر سویا با کاهش خطر مرگ بر اثر سرطان سینه در ارتباط است. این ممکن است به خاطر مزایای استروژن مانندِ فیتواستروژن ها باشد. پژوهش های گسترده تری بر روی سویا و اثرات آن بر روی سطوح استروژن بدن مورد نیاز است.

ویتامین های بی (B)

ویتامین های بی (B) نقش مهمی را در افزایش استروژن در بدن و فعال سازی آن ایفا می کنند. پایین بودن سطح این ویتامین ها در بدن می تواند به کاهش سطح استروژن منجر شود. پژوهشگران در مطالعه ای سطوح خاصی از ویتامین بی را با خطر ابتلا به سرطان سینه در زنان یائسه مقایسه کردند. نتایج نشان می داد که سطوح بالاتر ویتامینb۲ و ویتامین b۶ با خطر کمتر ابتلا به سرطان سینه در ارتباط بوده است که ممکن است به خاطر تأثیر این ویتامین ها بر روی متابولیسم استروژن باشد.

دانه های کنجد

دانه های کنجد یکی دیگر از منابع تغذیه ای فیتواستروژن هستند. مطالعه حیوانی دیگری در سال ۲۰۱۴ ، تأثیر سویا و روغن کنجد را با کمبود بر روی موش های مبتلا به کمبود استروژن مورد بررسی قرار داد. پژوهشگران دریافتند که یک رژیم غذایی دو ماهه با این روغن ها می تواند نشانگرهای سلامت استخوان را بهبود ببخشد. این پژوهش، اثر مثبت استروژن مانند دانه سویا و کنجد را نشان می دهد. اگرچه تحقیقات انسانی بیشتری در مورد اثر دانه های کنجد بر روی افزایش استروژن در بدن مورد نیاز است.

بور

بور یا بوران یک ماده معدنی کمیاب است که نقش های متفاوتی را در بدن ایفا می کند. پژوهش های بسیاری برای مزایای مثبت آن در کاهش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان انجام شده است. بور برای متابولیسم هورمان های جنسی تستسترون و استروژن نیز ضروری است. پژوهشگران بر این باورند که بور با فراهم آوردن امکان استفاده آسان تر بدن از استروژن موجود، بر روی گیرنده های استروژن تأثیر می گذارد.

ویتامین D

ویتامین دی به عنوان یک هورمون در بدن عمل می کند. یک مطالعه توضیح می دهد که ویتامین دی و استروژن، هر دو با یکدیگر برای کاهش خطر بیماری های قلبی و عروقی کار می کنند. ارتباط بین این هورمون ها به خاطر نقشی است که ویتامین دی در پیوند استروژن ایفا می کند. این امر نشان دهنده مزایای بالقوه مکمل ویتامین دی در سطوح پایین استروژن بدن است.

دهیدرو اپی اندروسترون (DHEA)

DHEA یا دهیدرو اپی اندروسترون، یک هورمون طبیعی در بدن است که می تواند به استروژن و تستسترون تبدیل شود. این هورمون در بدن، ابتدا به اندروژن و سپس بیشتر به استروژن تبدیل می شود. یک مطالعه نشان داده است که DHEA ممکن است بتواند مزایای مشابهی مانند استروژن در بدن داشته باشد.

گیاه پنچ انگشت

پنج انگشت یک گیاه سنتی است که اغلب به دلیل استفاده در بیماری ها و مشکلات زنان مانند سندروم پیش از قاعدگی PMS شناخته شده است. پژوهشگران در یک مطالعه، متون موجود را بر روی گونه ویتکس  گیاه پنج انگشت مورد برررسی قرار دادند. آنها دریافتند که امکان مشاهده تأثیرات استروژنی در دوزهای ۶/۰ و ۲/۱ گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن وجود دارد. این مزایا به احتمال زیاد از یک فیتواستروژن در گیاه پنج انگشت به نام آپیژنین ناشی می شود.

کوهوش سیاه

کوهوش سیاه یک گیاه سنتی بومی آمریکایی است که در طول تاریخ برای درمان بیماری های مختلف مانند مشکلات یائسگی و قاعدگی مورد استفاده قرار گرفته است. پژوهشگران بر این باورند که کوهوش سیاه دارای ترکیبات خاصی نیز هست که گیرنده های استروژن را تحریک می کند. اگرچه تحقیقات بیشتری مورد نیاز است، اما این پژوهش مزایای مکمل های کوهوش سیاه را برای افزایش استروژن در بدن نشان می دهد.

روغن گل مغربی

روغن گل مغربی (EPO) یک داروی گیاهی سنتی است که دارای اسیدهای چرب امگا ۶ فراوانی است. این ویژگی آن را به یک مکمل محبوب برای شرایطی مانند سندرم پیش از قاعدگی و یائسگی تبدیل می کند. تحقیقات جدید بسیار کمی بر روی مزایای روغن گل مغربی برای افزایش استروژن در بدن وجود دارد. با این حال یک مطالعه نشان داده است که از بیش از ۲۲۰۰ زنی که پس از درمان جایگزینی هورمونی از روغن گل مغربی استفاده کرده اند، ۸۸۹ نفر این دارو را برای کنترل علائم استروژن پایین در دوران یائسگی، مفید گزارش کرده اند.

دانگ کوآی

دانگ کوای (Dong quai) یک داروی سنتی چینی است که معمولاً برای بهبود علائم یائسگی مصرف می شود. این گیاه، همانند سایر گیاهان دارویی مذکور حاوی ترکیباتی است که در بدن مانند فیتواستروژن ها عمل می کنند. پژوهشگران در مطالعه‌ای، ترکیبات استروژنیک ممکن در ۱۷ مکمل گیاهی محبوب را مورد بررسی قرار داده اند. آنها دو ترکیب محتمل را در دانک کوآی یافتند که فعالیت استروژنیک را نشان می دادند.

شبدر قرمز

شبدر قرمز یک مکمل گیاهی است که حاوی چندین ترکیبات گیاهی به نام ایزوفلاون است. این ترکیبات در بدن مانند استروژن عمل می کنند و شامل مواد زیر هستند:

• بیوچانین A (biochanin A)
• فورمونونتین (formononetin)
• جنستئین (genistein)
• دایدزئین (daidzein)

در یک مطالعه، تأثیر شبدر قرمز بر ر وی گرگرفتگی و تغییرات هورمونی در زنان مورد بررسی قرار گرفته است. پژوهشگران چهار مطالعه را پیدا کردند که تأثیر چشم گیر شبدر قرمز را بر روی افزایش استروژن در بدن نشان می داد.

راهکارهای طبیعی برای افزایش پروژسترون

در بسیاری از موارد اگر دارای استروژن پایینی باشید، ممکن است پروژسترون بدن شما نیز پایین باشد. این اتفاق بیشتر در دوران یائسگی رخ می دهد. چرا که در این زمان بیشتر هورمون های زنانه کاهش پیدا می کنند. پروژسترون بیشتر از طریق کرم ها یا داروها تقویت می شود. اما برخی از افراد ممکن است به دنبال راهکارهای طبیعی تری باشند. یکی از راهکارهای ممکن، تقویت پروژسترون از طریق مکمل های گیاهی است. یک مطالعه نشان داده است که گیاه پنج انگشت می تواند سطح پروژسترون را در اواسط چرخه افزایش دهد. با این حال، تمام مکمل های گیاهی برای تقویت پروژسترون مؤثر نیستند. مطالعه دیگری نشان داد که چندین مکمل دارویی گیاهی چینی در واقع باعث کاهش پروژسترون در بدن می شوند.

داشتن رژیم غذایی و سبک زندگی سالم، راهکار بهتری برای افزایش طبیعی استروژن در بدن است. با در نظر گرفتن مواد غذایی متنوع در رژیم غذایی می توانید مواد مغذی مورد نیاز بدن خود را برای متابولیسم پروژسترون تأمین کنید. این غذاها شامل سبزیجات صلیبی یا سبزیجات کروسیفرو، آجیل و غلات کامل است. حفظ وزن سالم، ماندن در یک برنامه خواب ثابت و مدیریت استرس نیز می تواند به متعادل نگه داشتن هورمون ها کمک کند.

علائم کاهش استروژن در بدن

راهکارهای طبیعی افزایش استروژن در بدن ممکن است برای همه مؤثر واقع نشود. برخی از افراد نسبت به علائم کاهش استروژن در بدن، حساسیت بیشتری نشان می دهند. این علائم عبارتند از:

• گرگرفتگی
• نوسانات خلقی
• رابطه جنسی دردناک
• افسردگی

اگر این علائم، زندگی روزمره فرد را مختل کرده و راهکارهای طبیعی افزایش استروژن در بدن راهگشا نباشند، درمان های دارویی امکان پذیر است. درمان جایگزین هورمونی، یک درمان رایج برای یائسگی است. این روش شامل جایگزینی استروژن و پروستروژن از طریق موارد زیر است:

• داروهای تزریقی
• قرص ها
• کرم ها
• شیاف های واژینال

جایگزین هورمونی ممکن است خطر افزایش احتمال ابتلا به موارد زیر را برای فرد داشته باشد:

• لختگی خون
• بیماری های قلبی عروقی
• سکته
• سرطان پستان

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

خطرات افزایش استروژن در بدن

استروژن بیش از حد، که به آن تسلط استروژن نیز می گویند، می تواند بر اثر عوامل مختلفی ایجاد شود. برخی از زنان به صورت طبیعی استروژن بیشتری نسبت به پروژسترون تولید می کنند. مصرف مکمل هایی برای افزایش استروژن در بدن نیز می تواند به این نوع عدم تعادل هورمونی منجر شود. علائم استروژن بالا در زنان عبارتند از:

• نفخ
• قاعدگی نامنظم
• نوسانات خلقی
• اضطراب
• مشکلات حافظه

مردان نیز ممکن است تسلط استروژن را تجربه کنند که به صورت ژنیکوماستی (بزرگی سینه ها)، اختلالات نعوظ و ناباروری خود را نشان می دهد. اگر پس از مصرف مکمل های طبیعی افزایش استروژن در بدن هر کدام از موارد مذکور را تجربه کردید، ممکن است به خاطر تسلط استروژن باشد.

---

مطالعه بیشتر:

بهترین زمان مصرف قرص مولتی ویتامین

بهترین میوه‌ها برای کم‌ خونی

علل و علائم پرخوری عصبی

بررسی دلایل چاقی زنان پس از ازدواج

در این مطلب از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم دلایل چاقی زنان پس از ازدواج را بررسی کنیم. یک اسکن سریع از دوستان و خانواده خود، آنهایی که چند سالی است ازدواج کرده اند، انجام دهید. از آنها در مورد لباس های قبل از عروسی شان بپرسید. بررسی کنید که آیا آنها هنوز هم می توانند بدون اینکه احساس خفگی نکنند، آن لباس ها را بپوشند؟ به احتمال زیاد خیلی از جواب هایی که می شنوید، نه است. مگر اینکه هر دو شریک، تناسب اندام برایشان خیلی مهم باشد! انواع چاقی و اضافه وزن بعد ازدواج، یک پدیده بسیار رایج در بسیاری از خانواده ها است.

اگر همسرتان بعد از عروسی چاق شد، به رویش نیاورید و به او نگویید که چاق شده است. او به احتمال زیاد مدت ها قبل از شما به این موضوع پی برده است و در حال حاضر در تلاش است تا بفهمد چگونه وزن خودش را کاهش دهد.

مهمانی های بعد از عروسی

برای تناسب اندام تان در لباس عروسی، رژیم می گیرید. اما وقتی عروسی تمام شد و بعد از برگشت از ماه عسل، ضیافت های شبانه و افزایش وزن زوجین شروع می شود. چراکه هم اکنون با همراهی یک همراه عاشق، امتحان انواع غذاهای مختلف در کنار او، لذت زیادی دارد.

همانطور که وارد زندگی جدید می شوید، دفعات غذا خوردن در بیرون از خانه افزایش می یابد، به خصوص اگر شریک زندگی شما خوش خوراک و اهل غذا خوردن باشد. به عنوان یک زوج، وعده های غذایی را باهم می خورید و خودتان هم غذاهای لذیذی را تهیه می کنید که به همان اندازه چاق کننده و خوشمزه هستند. با این کار، وزن تان روز به روز افزایش می یابد که در واقع کاهش آن، کار چندان آسانی نیست. حفظ رابطه، غذاهای خوشمزه و تأثیر شریک زندگی همه با هم دست به دست هم می دهند و به چاقی بعد از ازدواج کمک می کنند.

افزایش سطح استرس

ازدواج مسئولیت بسیار بیشتری را به همراه دارد و افزایش سطح استرس همراه با آن می تواند منجر به چاق شدن بعد از ازدواج شود. به علاوه همراه با خانواده همسرتان زندگی می کنید، می‌خواهید بهترین تأثیر را روی شوهر و خانواده او بگذارید و این موضوع، به سطوح استرس می افزاید.

خود زندگی در یک خانواده جدید با افراد جدید چالش برانگیز است چه برسد به استرس های آن! یکی از ساده ترین راه ها برای مقابله با آن این است که که احساسات و ترجیحات خود را نادیده بگیرید، درست است؟ زمانی که فرد استرس دارد، در نهایت یا زیاد یا کم غذا می خورد (و بعداً پرخوری می کند)، که منجر به افزایش وزن می شود. استرس سرعت متابولیسم بدن را تغییر می دهد و باعث افزایش وزن می شود. اساساً به همین دلیل است که زنان بعد از عروسی، چاق می شوند.

نادیده گرفتن روتین روزانه

قطعاً افراد مجرد وقت بیشتری نسبت به افراد متأهل دارند. آنها همچنین کنترل بسیار بیشتری بر نحوه گذراندن وقت خود دارند. اکثر اوقات آنها حداقل یک ساعت را در باشگاه یا کلاس یوگا یا شاید زومبا یا پیلاتس می گذرانند. اما پس از ازدواج، به خصوص برای زنان، همه چیز تغییر می کند: آنها ممکن است مجبور شوند هم کار و هم خانه را مدیریت کنند.

خلاصه اینکه زندگی زناشویی معمولا شلوغ تر از مجردی است! در چنین مواردی، فرد باید تلاش بیشتری برای تناسب اندام و ورزش انجام دهد. زنان زیادی تمایل دارند خانواده را مقدم بر خود قرار دهند، از این رو سلامت و تناسب اندام در جایگاه دوم قرار می گیرند. به همین دلیل است که تغییر روتین زندگی، می تواند یک علت افزایش وزن بعد ازدواج باشد.

برای مقابله با این عامل خطر بسیار واقعی، باید یک روتین تناسب اندام را در نظر بگیرید و سعی کنید در برنامه های شلوغ خود، فضایی برای آن ایجاد کنید. دلیل چربی و چاقی موضعی شکم، عضلات پا و کمر و… بعد از ازدواج می تواند ناتوانی در سازگاری سریع با روتین جدید خود باشد. با اینکه می توانید در نیم ساعت ورزش، تمریناتی را برای تناسب اندام تان انجام دهید، اما متأسفانه دو ساعت طول می کشد تا خود را متقاعد کنید که بروید و آن را انجام دهید.

کاهش متابولیسم

یکی از دلایل بزرگ افزایش وزن کاملاً علمی است، این روزها افراد دیرتر (اکثراً بعد از ۳۰ سالگی) ازدواج می کنند. به گفته متخصصان سلامت، میزان متابولیسم در ۳۰ سالگی شروع به کاهش می کند که این امر به نوبه خود منجر به افزایش وزن می شود. ممکن است عادت داشته باشید که چندین تکه چیزکیک بخورید، اما در طول سال‌ها بدون اینکه متوجه آن شوید، متابولیسم شما کند شده است.

این بدان معناست که شما خیلی سریعتر وزن اضافه می کنید و برای کاهش چربی باید خیلی سخت تر ورزش کنید. این تغییر ناگهانی غیرمنتظره در سطح متابولیسم، دلیل چاق شدن دختران پس از ازدواج است و تغییرات هورمونی بعد از ازدواج هم قوز بالا قوز می شود. از این رو، احتمال افزایش وزن پس از ازدواج، افزایش و احتمال کاهش وزن، کاهش می یابد.

کم تحرکی و بی توجهی

حداقل چند ماه اول ازدواج، از آسان ترین چیزی که می توانید در میان تمام مسئولیت های جدید صرف نظر کنید، تناسب اندام‌تان است. بدون ورزش و عدم فعالیت بدنی، بدن از چربی انباشته می شود. یک متخصص تغذیه به ما گفت که بیشتر زنانی که به او مراجعه می‌کنند حتی متوجه نمی‌شوند که وارد منطقه «من دارم تناسب اندام خود را از دست می دهم» می‌شوند و به مرور، کاهش وزن به یک کار دشوار بزرگ تبدیل می‌شود. اظهارنظرهای آزاردهنده در مورد افزایش وزن پس از ازدواج می تواند عزت نفس هر کسی را کاهش دهد.

تغییر در نگرش نسبت به خود

شاید قبل از ازدواج، ساعت‌ها را جلوی آینه می‌گذراندید و اگر جوشی روی صورتتان ظاهر می‌شد، وارد عمل می‌شدید. اما پس از ازدواج این نگرش تغییر می کند، فشار از بین می رود و دیگر نیازی به جذب همسر یا نگه داشتن او ندارید. یعنی تمرکز شما به جای حفظ تناسب اندام و داشتن بهترین ظاهر به حفظ رابطه خوب برای ادامه زندگی تغییر می کند.

برای جلوگیری از انحراف نامطلوب ترازو، باید این تابو را بشکنید و بیشتر به فکر اندام خودتان باشید. تعجب آور است که چقدر خودتان را رها می کنید! زیرا این احساس امنیت را دارید که شریک زندگی‌تان، شما را بدون توجه به هر چیزی دوست دارد. اما شاید از درون احساس خوبی ندارد. از این رو، تصمیم بگیرید نه تنها به خاطر خودتان بلکه به خاطر همسرتان هم، کمی به فکر تناسب اندام‌تان باشید.

تعهدات اجتماعی

جشن ها و مهمانی های پاگشا که برای تازه عروس ها برگزار می شود را به خاطر دارید؟ کل اعضای دو خانواده، دوستان نزدیک، همسایه ها و… همه می خواهند از عروس و داماد جدید استقبال کنند. در این مهمانی ها همه دور هم جمع می شوند و در اکثر آنها مجموعه ای از دسرها، غذاهای پرکالری، آبمیوه ها و… سرو می شوند. بعد از این ها نوبت به تازه عروس ها می رسد که با دعوت از مردم به خانه‌های جدیدشان جبران کنند. اسم آن را سرگرمی، تعهد یا ادب اجتماعی بگذارید، گریزی از آن نیست و در مهمانی ها تنها کاری که باید انجام می‌دهید، نوشیدن، خوردن و شاد بودن است. ممکن است خوردن غذا در مهمانی برای شما موجه به نظر برسد، اما فکر کالری اضافی آن را کرده اید؟!

آسان گرفتن زندگی

برخی از زنان ازدواج را نقطه عطف نهایی می دانند. آنها بعد از ازدواج دانشگاه را رها می کنند و حتی برخی از زنان شغل خود را رها کرده و دوست دارند به یک زندگی آرام عادت کنند. کار خانه، خوردن و خوابیدن بخشی از روتین روزانه این زنان می شود. این سبک زندگی کم تحرک می تواند یکی از دلایل چاقی بعد ازدواج باشد. علاوه بر این، گاهی اوقات خیلی از ماها تمایل داریم که هیچ کاری انجام ندهیم، جز اینکه چاقی مان را گردن هورمون ها بیاندازیم. سعی کنید با مطالعه کردن همیشه دانش خود را در هر زمینه ای به روز نگه دارید و از تازه ترین اکتشافات و نوآوری های علمی و… آگاه شوید.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

خانواده و عادات غذایی آن

تغییرات پس از ازدواج برای یک دختر بسیار زیاد است، از جمله اتخاذ عادات غذایی خانواده جدید! اگر با خانواده‌ای ازدواج کرده‌اید که به خوب غذا خوردن و راحت زندگی کردن اعتقاد دارند، تناسب اندام در اولویت های بعدی قرار می‌گیرد. هر چقدر هم که سعی کنید وزن و تناسب اندام خودتان را کنترل نمایید، اگر چیزهای خوبی در اطراف وجود داشته باشد، احتمال وسوسه شدنتان زیاد خواهد بود.

اکثر متخصصان سلامت توصیه می کنند که تمام غذاهای چرب را از خانه دور بریزید، به خصوص آن بسته های بیسکویت و کلوچه را! چاقی بعد از ازدواج می تواند ناشی از همه غذاهای خوشمزه اطراف شما باشد. اما راه هایی وجود دارد که می توانید از آن اجتناب کنید، مانند وقت گذاشتن برای تمرینات آسان با همسرتان، حتی اگر مجبور شوید در خانه انجام دهید.

خوردن غذاهای باقی مانده

یکی از دلایل رایج چاقی مردان و زنان بعد از ازدواج این است که ایده هدر دادن غذا، بیشتر زنان متاهل و حتی مردان را می ترساند و به درستی هم چنین است! برای اطمینان از اینکه غذای پخته شده هدر نمی رود، زنان در نهایت آن را برای صبحانه یا وعده های عصرانه و… می خورند. این امر باعث افزایش اشتها و افزایش وزن آنها می شود. اگر شوهری هستید که این مطلب را می خوانید، ممکن است زمان آن رسیده باشد که یاد بگیرید چگونه از همسر زیبای خود قدردانی کنید. با این حال، چاقی وزن بعد از ازدواج پایان دنیا نیست.

نوازش توسط خانواده و دوستان جدید

بعد از ازدواج، با خانواده و دوستان جدیدی آشنا می شوید که می‌خواهند شما را نوازش کنند و به شما احساس خوش آمدی بدهند و اغلب، این کار با لوس کردن شما با خوراندن غذاهای لذیذ دلخواه‌تان انجام می شود. در نهایت، تسلیم مهربانی آنها می‌شوید و شروع به خوردن بیش از حد می‌کنید. نتایج زمانی که روی ترازو بایستید، منعکس خواهد شد. اگر شما یا همسرتان بعد از عروسی چاق شد، آن غذاها و دسر اضافی را که اقوام‌تان برایتان درست کردند را مقصر بدانید.

---

مطالعه بیشتر:

روش های درمان چاقی بعد ازدواج

روش های کنترل میل خوردن به شیرینی

خواص جوانه گندم

همه چیز درباره علل و علائم پرخوری عصبی

عذاب وجدانی که بعد از خوردن غذایی چرب و پرکالری بعد از یک حالت عصبی و غیرقابل کنترل به شخص دست می‌دهد را می‌توان یکی از حالت‌های نامطلوب روانی و البته زودگذر دنیا معرفی کرد؛ به این حالت پرخوری عصبی یا بولیمیا می‌گویند. در ادامه این مطلب از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم علل و علائم پرخوری عصبی را بررسی کنیم.

بولیمیا ناشی از غلبه یک چرخه مزمن و افراطی است و نوعی اختلال فراگیر محسوب می‌شود. بسیاری از بیمارانی که به این مشکل دچارند، از سنین کودکی اولین نشانه‌های خود را بروز می‌دهند.

پرخوری عصبی

«پرخوری عصبی» یا «بولیمیا» (Bulimia) نوعی اختلال غذا خوردن  مهم و حتی تهدیده‌کننده است. افراد مبتلا به این اختلال، معمولا کنترل غذا خوردن خود را از دست می‌دهند و بعد در اثر فشار جسمی و روانی با روشی ناسالم سعی سعی در دفع غذا دارند.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی برای دفع غذا و جلوگیری از چاقی از روش‌های مختلف و البته غیرطبیعی استفاده می‌کنند. مثلا امکان دارد بعد از پرخوری با ایجاد استفراغ عمدی، داروهای رفع یبوست، مکمل‌های کاهش وزن، داروهای ادرارآور یا تنقیه، غذاهایی که خورده‌اند را زودتر از موعد دفع کنند.

بیشتکر کسانی که به این اختلال مبتلا هستند، معمولا برای جلوگیری از چاقی این کار را انجام می‌دهند زیرا وسواس زیادی نسبت به وزن و تناسب اندام خود پیدا کرده‌اند. این دسته از افراد بیشتر نواقص بدن خود را می‌ببیند و به روش‌های ناسالم پناه می‌برند.

از آنجایی که پرخوری عصبی به جز غذا، ارتباط نزدیکی به خودانگاره دارد، درمان آن دشوار است. با این حال، درمان‌های موثر می‌تواند به فرد کمک کند نسبت به خود حس بهتری داشته باشد، از رژیم‌های غذایی سالم‌تر بهره ببرد و از بروز عوارض جدی جلوگیری کند.

نشانه های پرخوری عصبی

علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی معمولا برای افراد مختلف متفاوت است اما در بیشتر اوقات امکان دارد شامل موارد زیر باشد:

• وسواس نسبت به وزن و اندام
• ترس همیشگی از چاقی
• پرخوری‌های مکرر با حجم غذای زیاد در یک وعده
• حس از دست دادن کنترل در هنگام پرخوری، مانند اینکه فرد حس کند نمی‌تواند دست از خوردن غذا بکشد یا نمی‌تواند روی آنچه می‌خورد کنترلی داشته باشد
• حس اجبار به استفراغ عمدی یا ورزش بی‌رویه برای جلوگیری از افزایش وزن
• استفاده بی‌مورد از داروهای رفع یبوست، ادرارآور یا تنقیه بعد از غذا خوردن
• نخوردن و ناشتا ماندن، محدود کردن کالری دریافتی یا پرهیز از خوردن برخی غذاهای خاص بین دوره‌های پرخوری
• استفاده بی‌رویه از مکمل‌های رژیمی یا داروهای گیاهی برای کاهش وزن

شدت پرخوری عصبی با دفعات پرخوری در هفته مشخص می‌شود. به یاد داشته باشید که یک فرد معمولی، معمولا هر ۳ ماه یک بار دچار پرخوری می‌شود.

دلایل پرخوری عصبی

هنوز علت دقیق ابتلا به پرخوری عصبی شناخته نشده اما باید ریشه پرخوری عصبی را اول باید در داشتن تصور منفی نسبت به خود جستجو کرد. اکثرا در اثر تبلیغات و در اثر فشار رسانه‌های مختلف، جبهه‌ای منفی نسبت به خود گرفته و می‌خواهند هرطور که ممکن است شبیه ایده‌آل رسانه‌ها شوند.

با این حال می‌توان گاهی علت پرخوری عصبی را در عواملی همچون موارد زیر جستجو کرد:

• سابقه بیماری‌های روانی خانوادگی مثل ابتلا به افسردگی
• عزت نفس ضعیف
• خصوصیت شخصیتی مثل کمرویی یا تکانشگری
• شرایط سخت خانوادگی
• سابقه تجربه‌ای آسیب‌زا مثل تجاوز
• تسلیم در برابر فشارهای اجتماعی یا خانوادگی

چه موقع برای درمان اقدام کنیم؟

در صورتی که هر کدام از علائم و نشانه‌های پرخوری عصبی را داشته باشید، بهتر است در اسرع وقت اول به پزشک تغذیه و در کنارش به روانشناس مراجعه کنید.

پرخوری عصبی در صورت عدم درمان می‌تواند تاثیر چشمگیری بر سلامتی فرد داشته باشد. از آنجایی که مبتلایان به پرخوری عصبی معمولا وزن طبیعی یا اینکه اضافه وزن کمی دارند، ممکن است که دیگران متوجه مشکل آن‌ها نشوند.

برخی از علائم هشداردهنده‌ای که می‌تواند برای تشخیص افراد مبتلا به پرخوری عصبی مفید باشد عبارتند از:

• نارضایتی همیشگی از چاقی
• خودانگاره نادرست و کاملا منفی نسبت به بدن خود
• خوردن مکرر مقادیر غیر معمول غذا در یک وعده، خصوصا غذاهایی که فرد معمولا از خوردنشان اجتناب می‌کرده است
• در پیش گرفتن رژیم غذایی سختگیرانه یا نخوردن و ناشتا ماندن طولانی پس از پرخوری
• عدم تمایل به غذا خوردن در مقابل دیگران یا در ملأ عام
• رفتن به دستشویی بلافاصله بعد از خوردن غذا، در خلال وعده غذایی یا ماندن در دستشویی به مدت طولانی
• ورزش بی‌رویه
• جای زخم، خراش یا پینه در مچ یا روی دست
• دندان یا لثه آسیب دیده
• تغییر وزن
• ورم و آماس در دست و پا
• ورم صورت یا گونه ناشی از بزرگ شدن غدد

عوامل خطرناک در مورد پرخوری عصبی کدام اند؟

زنان بیش از مردان مستعد ابتلا به پرخوری عصبی هستند. پرخوری عصبی اغلب در اواخر دوره نوجوانی یا اوایل بزرگسالی بروز پیدا می‌کند.

عواملی که خطر ابتلا به پرخوری عصبی را در فرد افزایش می‌دهد عبارتند از:

مسائل روانشناختی و عاطفی

مشکلات روانشناختی و عاطفی مانند افسردگی، اختلال‌های اضطرابی یا اختلال‌های سوء مصرف مواد ارتباط نزدیکی به اختلال‌های خورد و خوراک دارد.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد رویدادهای آسیب‌زا و استرس محیطی هم می‌تواند نقش مهمی ایفا کند.

رژیم غذایی

احتمال بروز اختلال‌های خورد و خوراک در کسانی که رژیم می‌گیرند، بیش از سایرین است. بسیاری از مبتلایان به پرخوری عصبی بین دوره‌های پرخوری خود به شدت پرهیز غذایی می‌کنند که همین می‌تواند منجر به پرخوری دوباره و دفع عمدی غذا شود.

سایر محرک‌های پرخوری استرس، خودانگاره‌ی نادرست از بدن خود، غذا یا دلزدگی باشد.

عوامل زیست‌شناسی

بستگان درجه یک (خواهر و برادران یا والدین و فرزندان) که دارای یک اختلال خورد و خوراک هستند، احتمال زیادی دارد که به یک اختلال خورد و خوراک مبتلا شوند.

این مورد می‌تواند به نقش عوامل ژنتیکی ارتباط داشته باشد. اضافه وزن در کودکی یا نوجوانی هم می‌تواند احتمال ابتلا به پرخوری عصبی را افزایش دهد.

خطرات پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ممکن است موجب بروز عوارض جدی و حتی تهدید کننده زندگی شود. برخی عوارض احتمالی پرخوری عصبی عبارتند از:

• مشکل در روابط و عملکرد اجتماعی
• کم‌آبی بدن که می‌تواند به منجر به برخی عارضه‌ها مانند نارسایی کلیه منتهی شود
• مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی عروقی
• پوسیدگی شدید دندان یا آسیب لثه
• دوره‌های نامنظم قاعدگی یاد مختل شدن آن در زنان
• مشکلات گوارشی
• اضطراب، افسردگی، اختلال‌های شخصیتی یا اختلال دو قطبی
• سوء مصرف الکل یا مواد مخدر
• خودآزاری، افکار خودکشی یا خودکشی

نحوه تشخیص پرخوری عصبی

چنانچه پزشک معالج شما مشکوک به پرخوری عصبی باشد، در این صورت به طور معمول:

• در مورد عادات غذایی، روش‌های کاهش وزن و علائم فیزیکی با شما صحبت خواهد کرد.
• معاینه بالینی خواهید شد.
• آزمایش خون و ادرار از شما گرفته می‌شود.
• تست نوار قلب (الکتروکاردیوگرام) از شما گرفته می‌شود تا مشکلات قلبی ارزیابی شود.
• ارزیابی روان‌شناسی از شما به عمل خواهد آمد و در مورد نگرش شما نسبت به بدن و وزن صحبت می‌شود.
• پزشک معالج از علائم پرخوری عصبی که در کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی(DSM-5) برای بررسی علائم بیماری ذکر شده استفاده می‌کند.
• پزشک معالج ممکن است که آزمایش‌های دیگری را برای تشخیص بیماری، رد کردن دلایل پزشکی برای تغییر وزن و همین‌طور بررسی عوارض جانبی دیگر توصیه کند.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

روش های درمان پرخوری عصبی

فرد مبتلا به پرخوری عصبی نیاز به چندین نوع درمان دارد، با این حال، ترکیبی از روان درمانی به همراه داروهای ضدافسردگی احتمالا برای غلبه بر این اختلال موثرترین راه‌حل باشند.

درمان پرخوری عصبی عموما نیازمند یک کار گروهی است که شامل خود بیمار، خانواده، پزشک معالج، یک روانپزشک و یک متخصص تغذیه می‌شود.

انواع روان درمانی

روان درمانی که به آن صحبت درمانی یا مشاوره روان‌شناسی هم گفته می‌شود، شامل صحبت کردن با یک روانپزشک در مورد پرخوری عصبی و مسائل مربوط به آن است.

شواهد نشان داده است که این انواع روان درمانی به بهبود علائم پرخوری عصبی کمک می‌کنند:

خانوادگی

در این درمان والدین می‌توانند در رفتارهای ناسالم خورد و خوراک نوجوان خود مداخله کرده و به فرزند خود کمک کنند تا دوباره کنترل خورد و خوراک خود را به دست گیرد.

بین فردی

مشکلات فرد در روابط را برطرف کرده و به بهبود مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله یاری می‌رساند.

در مورد درمان می‌توانید با روانپزشک خود در مورد بهترین روش‌های روان درمانی مشورت کنید و بهترین راهکاری که می‌تواند برای درمان پرخوری عصبی مفید شما باشد را انتخاب کنید.

شناختی

به بیمار کمک می‌کند تا الگوهای غذایی خود را به حالت عادی در بیاورد و افکار و رفتارهای ناسالم و منفی را تشخیص داده و آنان را با رفتارها و افکار مثبت و سالم جایگزین کند.

داروی ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی هنگامی که به همراه روان درمانی مورد استفاده قرار گیرند، می‌توانند به کاهش علائم پرخوری عصبی کمک کنند.

تنها داروی ضد افسردگی که توسط سازمان و غذا دارو (FDA) برای درمان پرخوری عصبی مورد تایید قرار گرفته «فلوکستین (Fluoxetine)» است.

فلوکستین نوعی مهارکننده‌ بازجذب سروتونین است که حتی زمانی که افسردگی ندارید هم می‌تواند به شما کمک کند. با این حال، این دارو دارای برچسب هشدار جعبه سیاه است و مصرف آن تنها زیر نظر پزشک توصیه می‌شود.

رژیم غذایی مناسب

متخصصان تغذیه می‌توانند رژیم غذایی خاصی را به بیمار توصیه کنند که بتواند به آنان کمک کند. این رژیم غذایی می تواند به بیماران کمک کند به عادات غذایی سالم دست یافته و در ضمن از گرسنگی و هوس شدید نسبت به غذاهای ناسالم جلوگیری کنند. برای غلبه بر پرخوری عصبی خورد و خوراک منظم و محدود نکردن مصرف مواد غذایی اهمیت زیادی دارد.

نیاز به بستری شدن

پرخوری عصبی معمولا می‌تواند بدون بستری شدن در بیمارستان نیز معالجه شود. اما در صورتی که علائم بیماری شدید بوده و عوارض آن هم جدی باشند، ممکن است که بیمار به بستری شدن نیاز داشته باشد.

در همین حال در روش‌های درمانی اختلال خورد و خوراک به جای بستری شدن ممکن است نیاز باشد بیمار فقط به صورت روزانه در بیمارستان یا مراکز درمانی مداوا شود.

سختی های درمان پرخوری عصبی

در حالی که اکثر بیماران مبتلا به پرخوری عصبی کاملا بهبود پیدا می‌کنند، اما علائم آن در برخی بیماران هیچ وقت از بین نمی‌رود. ممکن است دوره‌های پرخوری شدید و دفع غذا بسته به شرایط زندگی فرد مانند دوره‌های پراسترس بروز پیدا کرده و دوباره نهان شوند.

---

مطالعه بیشتر:

کمبود سلنیوم

بهترین زمان مصرف قرص مولتی ویتامین

بهترین میوه‌ها برای کم‌ خونی

بهترین میوه‌ها برای کم‌ خونی کدام اند؟

در این مطلب از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم بهترین میوه‌ها برای کم‌ خونی را خدمت شما معرفی کنیم. با ما همراه باشید.

انار

انار از بهترین میوه‌ها برای افزایش خون در بدن بوده و غنی از آهن، ویتامین‌های C، A و E است. اسید اسکوربیکی که در این میوه وجود دارد، آهن را در بدن افزایش می‌دهد. با اضافه کردن انار به رژیم غذایی روزانه، هموگلوبین در بدن افزایش خواهد یافت. این نکته لازم به ذکر است که یک لیوان آب انار خانگی، بهتر از آب انار فراوری و بسته بندی شده است.

موز

موز از بهترین میوه‌ها برای درمان کم‌ خونی بوده و سرشار از آهن است، به همین جهت برای جلوگیری از کم‌خونی باید در رژیم روزانه خود بگنجانید. این میوه علاوه بر آهن، منبع خوبی از اسید فولیک است و بدن برای ساخت گلبول‌های قرمز خون به آن نیاز دارد.

سیب

متخصصین همیشه توصیه می‌کنند که در روز یک عدد سیب مصرف شود. مصرف این میوه خواص زیادی برای سلامت کلی بدن دارد. سیب سرشار از آهن است و همچنین به افزایش تعداد هموگلوبین در بدن کمک می‌کند. روزانه یک عدد سیب را همراه با پوست میل کنید تا از خواص شگفت انگیز آن بهره ببرید.

آلو

آلو خشک سرشار از ویتامین C و آهن است که به افزایش هموگلوبین کمک می‌کند. علاوه بر این، آلو منبع غنی از منیزیم است که منجر به افزایش گلبول‌های قرمز در بدن می‌شود. منیزیم به انتقال اکسیژن در سراسر بدن کمک می‌کند.

پرتقال

همانطور که خوب می‌دانید آهن بدون ویتامین C جذب بدن نمی‌شود. پرتقال یکی از میوه‌های سرشار از ویتامین C است که به درمان کم‌ خونی بسیار کمک می‌کند. توصیه می‌شود که حداقل یک عدد پرتقال مصرف کنید تا آهن کاملا جذب بدن شود.

هلو

هلو منبع غنی از ویتامین C و آهن است که ویتامین C موجود در آن به جذب آهن کمک کرده و همچنین از تکثیر گلبول‌های قرمز معیوب جلوگیری می‌کند. مصرف هلو منجر به کاهش وزن، شادابی پوست و همچنین تقویت چشم نیز می‌شود.

توت سفید

توت از میوه‌هایی با ارزش غذایی بالاست. هر فنجان توت سفید، حدود ۲.۶ میلی گرم آهن دارد و علاوه بر این حاوی مقدار زیادی از ویتامین C است. توت منبع عالی از آنتی اکسیدان‌هاست که از بیماری‌ های قلبی، دیابت و برخی از انواع سرطان نیز جلوگیری می‌کند. توت سفید را به عنوان بهترین میوه‌ها برای درمان کم خونی در برنامه غذایی روزانه خود تا حد امکان بگنجانید.

زیتون

زیتون جزء میوه‌ها محسوب می‌شود که آهن بسیار بالایی دارد. هر ۱۰۰ گرم زیتون، حدود ۳.۳ گرم آهن دارد. از این گذشته، زیتون تازه منبع خوبی از فیبر، چربی‌های مفید و ویتامین‌های محلول در چربی A و E است. این میوه ترکیبات گیاهی مفید نیز دارد که به کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی کمک می‌کند. زیتون را همراه با غذا یا سالاد میل کنید.

کیوی

کیوی میوه‌ای غنی از مواد مغذی بوده و منبع ویتامین C است. همچنین سرشار از ویتامین E، فیبر، پتاسیم و فولات است. تقریبا ۱۸۰ گرم کیوی، ۱۳۴میلی گرم ویتامین C دارد، همانطور که بارها گفته‌ایم مصرف این نوع میوه‌های سرشار از ویتامین C، برای جذب آهن نقش بسیار مهمی دارند و همچنین به عنوان بهترین میوه‌ها برای درمان کم خونی شناخته می‌شوند.

توت فرنگی

توت فرنگی از بهترین میوه‌ها برای درمان کم خونی است؛ چراکه به دلیل غنی بودن از ویتامین C، امکان جذب آهن را در بدن آسان می‌کند. تقریبا در ۱۸۰ گرم توت فرنگی، ۸۸ میلی گرم از ویتامین C وجود دارد. برای جلوگیری و درمان کم‌ خونی این میوه خوشمزه را در میان وعده‌های خود جای دهید.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

میوه‌های غنی از ویتامین c

همانطور که می‌دانید برای جذب آهن باید ویتامین C مصرف شود، بهترین میوه‌ها برای درمان کم خونی مانند توت فرنگی، کیوی، پرتقال و موز سرشار از ویتامین c هستند. مصرف این میوه‌ها برای جذب آهن از غذاهایی که در طول روز مصرف می‌کنیم، بسیار ضروری است. بدون دریافت ویتامین C، آهن به تنهایی سطح هموگلوبین را بهبود نمی‌بخشد.

میوه‌های خشک

میوه‌های خشکی مانند کشمش، زردآلو و خرما سرشار از آهن، ویتامین و فیبر هستند و باید در رژیم غذایی روزانه خود بگنجانید، مصرف این میوه‌های خشک سطح هموگلوبین شما را افزایش می‌دهد. علاوه بر میوه‌های تازه‌ای که در طول روز مصرف می‌کنید، میوه‌های خشکی را ذکر کردیم به عنوان میان وعده میل کنید.

---

مطالعه بیشتر:

دلایل بی‌اشتهایی

کمبود سلنیوم

بهترین زمان مصرف قرص مولتی ویتامین

بهترین زمان مصرف قرص مولتی ویتامین چه موقعی است؟

در مطلب امروز از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان بهترین زمان مصرف قرص مولتی ویتامین را بررسی خواهیم کرد. قرص‌های مولتی‌ویتامین شامل ترکیبی از ویتامین‌های محلول در آب و چربی هستند. به طور کلی، برای جذب بهینه آنها در بدن هم بهتر است که همراه با غذا مصرف شوند.

پرسش رایجی درباره مصرف این مواد وجود دارد و افراد دوست دارند بدانند که صبح یا شب اقدام به استفاده از آنها کنند.  برخی معتقد هستند که مصرف مولتی ویتامین حاوی B12 در صبح با معده خالی برای کمک به جذب مفید است.

مولتی ویتامین‌هایی که حاوی ویتامین‌های محلول در چربی هستند، احتمالاً هنگام مصرف با غذا، چه در صبح و چه در شب، مؤثر هستند، چون بدن برای جذب آنها به چربی نیاز دارد. اگر در مورد زمان مصرف مولتی ویتامین مطمئن نیستید، باید با متخصصی در این زمینه مشورت و صحبت کنید.

مولتی ویتامین را کی مصرف کنیم تا باعث چاقی نشود؟

ویتامین‌های اضافی دریافتی در قالب مولتی ویتامین نیز می‌توانند روی تخریب انتقال‌دهنده‌های عصبی و متابولیسم تک‌کربن تأثیر بگذارند. بنابراین، شاید ویتامین‌های اضافی از راه‌های مختلف، از جمله افزایش سنتز چربی، ایجاد مقاومت به انسولین، اختلال در متابولیسم انتقال‌دهنده‌های عصبی و ایجاد تغییرات اپی‌ژنتیک، باعث چاقی شوند.

با مصرف مولتی ویتامین‌های روزانه در زمان شام و ناهار می‌توانید امکان جذب بهینه ویتامین‌های محلول در چربی را به وجود بیاورید. وعده غذایی باید حاوی مقداری چربی باشد (ماهی چرب، آووکادو، تخم مرغ یا آجیل) تا امکان جذب بهینه ویتامین‌های محلول در چربی را فراهم کند.

زمان مصرف قرص مولتی ویتامین مینرال

مکمل‌های مولتی ویتامین/معدنی (MVM) حاوی ترکیبی از ویتامین ها و مواد معدنی و گاهی مواد دیگر هم هستند. این مکمل‌ها با نام‌های مختلفی از سوی مصرف‌کنندگان شناخته می‌شوند.

هر یک از ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در MVM ها نقش منحصر به فردی در بدن دارند اما پرسش اینجا است که زمان مصرف آنها چیست؟ چه موقع باید اقدام به استفاده از آنها کنید تا بهینه‌ترین اثرگذاری را داشته باشند؟

همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره شد، زمان مصرف مولتی ویتامین در انواع مختلف اهمیت آنچنان زیادی ندارد. در واقع، این زمان مصرف نیست که روی جذب ماده بر بدن اثر می‌گذارند بلکه همراهی آن با وعده‌های غذایی حائز اهمیت است.

از آنجایی که ویتامین‌های محلول در چربی با غذا بهتر جذب می‌شوند، بهتر است که این ویتامین‌ها را نزدیک به وعده‌های غذایی یا میان وعده مصرف کنید.

بهترین زمان مصرف مولتی ویتامین بارداری

هنگامی که تصمیم به اقدام برای باردار‌شدن می‌گیرید، بهتر است که بلافاصله مصرف  مولتی ویتامین روزانه مخصوص دوران بارداری را شروع کنید. در حالت ایدئال، باید ویتامین‌های دوران بارداری را دست‌کم یک ماه قبل از بارداری شروع کنید.

در ۱۲ هفته نخست بارداری، مصرف مولتی ویتامین اهمیت زیادی دارد چون بچه در شکم مادر در حساس‌ترین نقطه رشد به سر می‌برد و نیاز به مصرف مکمل‌ها با تجویز پزشک بسیار پررنگ است.

بهترین زمان مصرف مولتی ویتامین بانوان

بهتر است که زنان مصرف مولتی‌ویتامین‌های خود را به صبح موکول کنند. مصرف آنها با وعده‌ای غذایی در صبحگاه باعث تسهیل جذبش در بدن می‌شود.

اگر مصرف مکمل‌ها با شکم‌درد همراه شد، آنها را پیش از خواب مصرف کنید. یادتان باشد که مهم مصرف مکمل مولتی ویتامین در بخشی از روز است و برای پیداکردن زمان مناسب، نیاز به کمی آزمون و خطا و مشورت با متخصصان وجود دارد.

بهترین زمان مصرف مولتی ویتامین و آهن در کودکان

بسیاری از متخصصان تغذیه با دادن مولتی ویتامین به کودکان در صبح موافق هستند. متابولیسم و ​​هضم کودکان در طول صبح به اوج خود می‌رسد، بنابراین بدن می‌تواند در مقایسه با شب، مواد مغذی جذب‌شده در صبح را به بهترین شکل پردازش و استفاده کند.

از آنجا که تحقیقات و پژوهش‌ها نشان می‌دهند که مصرف ویتامین‌های کودکان در صبح مناسب‌تر است، پس می توانید بعد از پایان صبحانه به آنها مکمل‌های غذایی بدهید.

برای دادن مکمل‌های آهن هم باید به نکاتی دقت کنید. چه نکاتی؟ حواستان باشد که قرص‌ها را با معده خالی (حدود ۱ ساعت قبل یا ۲ ساعت بعد از غذا) به کودک بدهید. برخی از کودکان باید برای پرهیز از دل‌درد، مکمل آهن را با غذا مصرف کنند. یادتان باشد که ویتامین C هم به جذب آهن در بدن کمک می‌کند.

بهترین زمان مصرف قرص جوشان مولتی ویتامین

یک بار در روز، یک عدد قرص جوشان مولتی ویتامین را در یک لیوان آب (۲۰۰ میلی‌لیتر) حل کنید. بهتر است که این محلول را با غذا مصرف کنید و یادتان باشد که نباید در روز بیشتر از یک عدد قرص جوشان مولتی‌ویتامین استفاده کنید.

مکمل‌های غذایی نباید به عنوان جایگزینی برای رژیم غذایی متنوع و متعادل استفاده شوند. این مکمل‌ها نمی‌توانند جای سبک زندگی سالمی را بگیرند که در آن رژیم غذایی سرشار از میوه‌جات، سبزیجات و مواد مفید دیگر وجود دارد.

متخصصان تغذیه معمولاً مصرف مولتی ویتامین را به تمام ورزشکاران توصیه نمی‌کنند. آنها با ارزیابی رژیم غذایی و وضعیت هر ورزشکار به او توصیه‌هایی در این زمینه دارند.

شاید در بسیاری از موارد، اصلاً نیازی به مصرف مکمل‌های مولتی‌ویتامین نباشد. اگر هم شخصی به چنین موادی احتیاج داشته باشد، باید روند مصرف را مطابق افراد دیگر یعنی هم‌زمان با وعده‌های غذایی پیش ببرد.

بهترین زمان مصرف مولتی ویتامین برای نوزادان

هنگامی که کودک شما به شش‌ماهگی می‌رسد و تا پنج سالگی، مصرف مکمل‌های روزانه ویتامین A، C و D به او توصیه می‌شود. مکمل‌ مولتی ویتامین باید مناسب سن نوزاد باشد و نظر پزشک را هم درباره این موضوع جویا شوید. در بعضی از شرایط، نیازی به دادن مولتی ویتامین به نوزاد نیست پس هرگز بی‌مشورت با متخصص در این زمینه اقدام نکنید.

از آنجایی که بیشتر والدین صبحانه را مهم‌ترین وعده غذایی روزانه می‌دانند، کمتر احتمال دارد که ویتامین‌دادن به فرزندان خود را فراموش کنند. ویتامین‌ها به جذب سایر مواد مغذی موجود در رژیم غذایی نوزادان و کودکان هم کمک می‌کنند.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

رسیدگی به رژیم غذایی

همیشه حواستان به رژیم غذایی‌تان باشد. موادی که وارد بدنمان می‌شوند روی سلامت و حتی روحیه‌مان اثرگذاری فوق‌العاده زیادی دارند. باید یاد بگیریم که چه الگوهای غذایی و مواد مصرفی می‌توانند به بهترشدن اوضاع جسم و روانمان کمک کنند.

گاهی هم نیاز به مصرف مکمل‌هایی مانند مولتی ویتامین است. زمان مصرف این‌ها زیاد مهم نیست بلکه شکل مصرفشان اهمیت دارد. بهتر است که به نکاتی که گفته شد، مراجعه کنید و زمان مناسب مصرف مکمل‌های مولتی‌ویتامین را برای خود تعیین نمایید.

---

مطالعه بیشتر:

غذاهای سرشار از آهن

دلایل بی‌اشتهایی

کمبود سلنیوم

همه چیز درباره کمبود سلنیوم

در مقاله امروز از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم درباره کمبود سلنیوم اطلاعاتی خدمت شما ارائه دهیم و این مسئله را به طور کامل بررسی کنیم. سلنیوم یک ماده معدنی مهم و ضروری برای بسیاری از فرآیندهای بدن است. فرآیندهایی مانند:

• متابولیسم هورمون تیروئید
• سنتز DNA
• تولید مثل
• محافظت در برابر عفونت

کمبود سلنیوم به عدم وجود سلنیوم کافی در بدن اشاره دارد. این وضعیت می تواند چندین مشکل سلامتی ایجاد کند. مقدار سلنیوم در منابع غذایی تا حد زیادی با کیفیت خاک مورد استفاده برای رشد آنها تعیین می شود. میزان بارندگی، تبخیر و سطح pH همگی بر غلظت سلنیوم در خاک تأثیر می‌گذارند. این امر باعث می شود کمبود سلنیوم در نقاط خاصی از جهان شایع تر باشد.

وظایف سلنیوم در بدن

سلنیوم یک ماده معدنی مهم است زیرا از عملکرد چندین سیستم پشتیبانی می کند. این سیستم ها شامل سیستم غدد درون ریز، ایمنی و قلبی عروقی است. تیروئید، بخشی از سیستم غدد درون ریز، اندامی است که بیشترین غلظت سلنیوم به ازای وزن بافت اندام را دارد. یک بررسی در سال ۲۰۱۱ نشان می دهد که حتی ممکن است بین کمبود سلنیوم و انواع خاصی از سرطان ارتباط وجود داشته باشد. کمبود سلنیوم ممکن است بر عملکرد شناختی نیز تأثیر بگذارد.

نشانه های کمبود سلنیوم

کمبود سلنیوم می تواند علائم مختلفی ایجاد کند. رایج ترین آن‌ها عبارتند از:

• ناباروری در مردان و زنان
• ضعف عضلانی
• خستگی
• آشفتگی ذهنی
• ریزش مو
• سیستم ایمنی ضعیف

افرادی که بیشتر در معرض خطر قرار دارند

علاوه بر زندگی در منطقه ای با خاک کم سلنیوم، موارد زیر نیز می تواند خطر کمبود سلنیوم را افزایش دهد:

• فرد تحت دیالیز قرار گرفته باشد
• داشتن HIV
• داشتن یک اختلال گوارشی، مانند بیماری کرون

هر یک از این موارد می تواند بر جذب سلنیوم بدن شما تأثیر بگذارد، حتی اگر سلنیوم کافی از طریق رژیم غذایی دریافت کنید.

سلنیوم برای چه افرادی اهمیت بیشتری دارد؟

سلنیوم کافی برای برخی از گروه ها به صورت ویژه‌ای مهم است، مانند افرادی که:

• بیماری های تیروئید مانند بیماری گریوز دارند.
• گره های تیروئیدی دارند.
• سرطان دارند.
• عملکرد سیستم ایمنی آن‌ها ضعیف شده است.
• باردار هستند.
• در حال حاضر کمبود سلنیوم دارند.

تشخیص کمبود سلنیوم

تشخیص کمبود سلنیوم برای پزشکان دشوار است. این امر به این دلیل است که آزمایش گسترده ای برای اثبات آن وجود ندارد. در برخی موارد، پزشک می تواند سطح گلوتاتیون پراکسیداز شما را اندازه گیری کند که آنزیمی است که برای عملکرد به سلنیوم نیاز دارد. اگر سطح این آنزیم در شما پایین است، ممکن است سلنیوم کافی نداشته باشید.

درمان کمبود سلنیوم

قدم اول جهت درمان کمبود سلنیوم این است که سعی کنید بیشتر از غذاهای حاوی سلنیوم استفاده کنید. غذاهای غنی از سلنیوم عبارتند از:

• آجیل
• ماهی تن
• برنج
• لوبیا
• نان گندم کامل

توصیه می شود افراد بالای ۱۴ سال سعی کنند روزانه ۵۵ میکروگرم سلنیوم دریافت کنند. برای زنان باردار یا شیرده، این مقدار به ۷۰ میکروگرم افزایش می یابد. مصرف هر چیزی بیش از ۹۰۰ میکروگرم در روز می تواند سمی باشد. علائم سلنیوم بیش از حد شامل بوی سیر مانند در تنفس و طعم فلزی در دهان است.

از سوی دیگر مکمل های سلنیوم نیز می توانند مفید باشند. بسیاری از مولتی ویتامین ها حاوی سلنیوم هستند، اما می توانید آن را به عنوان یک محصول مستقل نیز پیدا کنید. مکمل های سلنیوم معمولاً به شکل سلنومتیونین یا سلنیت هستند.جذب سلنومتیونین برای بدن آسان تر است، بنابراین ممکن است برای موارد کمبود شدیدتر گزینه بهتری باشد. قبل از شروع مصرف مکمل سلنیوم با پزشک خود صحبت کنید.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

فواید سلنیوم برای بدن

در ادامه برخی از مهمترین فواید سلنیوم برای بدن را ذکر می کنیم:

کاهش خطر ابتلا به سرطان

علاوه بر کاهش استرس اکسیداتیو، سلنیوم ممکن است به کاهش خطر ابتلا به برخی سرطان ها کمک کند. این عمل به توانایی سلنیوم در کاهش آسیب DNA و استرس اکسیداتیو، تقویت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن سلول های سرطانی نسبت داده شده است. بررسی ها نشان داده که داشتن سطح بالای سلنیوم خون با کاهش خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان از جمله سرطان سینه، ریه، روده بزرگ و پروستات مرتبط است.

آنتی اکسیدان قوی

رادیکال های آزاد محصولات جانبی طبیعی فرآیندهایی مانند متابولیسم هستند که روزانه در بدن تشکیل می شوند. آن‌ها عملکردهای مهمی از جمله محافظت از بدن در برابر بیماری را انجام می دهند. با این حال، مواردی مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل و استرس می تواند باعث افزایش بیش از حد رادیکال های آزاد شوند. این وضعیت منجر به استرس اکسیداتیو می شود که به سلول های سالم آسیب می رساند. استرس اکسیداتیو با شرایط مزمنی مانند بیماری های قلبی، آلزایمر، و سرطان، و همچنین پیری زودرس و خطر سکته مغزی مرتبط است. آنتی اکسیدان هایی مانند سلنیوم با کنترل تعداد رادیکال های آزاد به کاهش استرس اکسیداتیو کمک می کنند. آن‌ها با خنثی کردن رادیکال های آزاد اضافی و محافظت از سلول ها در برابر آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو عمل می کنند..

پیشگیری از زوال عقل

بیماری آلزایمر یک بیماری ویرانگر است که باعث از دست دادن حافظه می شود و بر تفکر و رفتار تأثیر منفی می گذارد. اعتقاد بر این است که استرس اکسیداتیو هم در شروع و هم در پیشرفت بیماری های عصبی مانند پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس و آلزایمر نقش دارد. چندین مطالعه نشان داده اند که بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر سطح سلنیوم خون پایین تری دارند. علاوه بر این، برخی مطالعات نشان داده اند که آنتی اکسیدان ها در غذاها و مکمل ها ممکن است حافظه را در بیماران مبتلا به آلزایمر بهبود بخشند.

محافظت در برابر بیماری های قلبی

رژیم غذایی غنی از سلنیوم ممکن است به حفظ سلامت قلب کمک کند، زیرا سطوح پایین سلنیوم با افزایش خطر بیماری قلبی مرتبط است. سلنیوم همچنین ممکن است نشانگرهای التهاب را در بدن شما – یکی از عوامل خطر اصلی بیماری قلبی – کاهش دهد. سلنیوم ممکن است با کاهش التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن به کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند. استرس اکسیداتیو و التهاب با آترواسکلروز یا ایجاد پلاک در شریان ها مرتبط است. آترواسکلروز می تواند منجر به مشکلات سلامتی خطرناکی مانند سکته مغزی، حملات قلبی و بیماری قلبی شود.

تقویت سیستم ایمنی بدن

سیستم ایمنی بدن با شناسایی و مبارزه با تهدیدات احتمالی، بدن را سالم نگه می دارد. این‌ها شامل باکتری ها، ویروس ها و انگل ها هستند. سلنیوم نقش مهمی در سلامت سیستم ایمنی دارد. این آنتی اکسیدان به کاهش استرس اکسیداتیو در بدن کمک می کند که باعث کاهش التهاب و تقویت ایمنی می شود. مطالعات نشان داده اند که افزایش سطح سلنیوم خون با افزایش پاسخ ایمنی مرتبط است. مطالعات همچنین کمبود سلنیوم را با افزایش خطر مرگ و پیشرفت بیماری در افراد مبتلا به HIV مرتبط دانسته اند. علاوه بر این، مصرف مکمل های سلنیوم ممکن است به تقویت سیستم ایمنی در افراد مبتلا به آنفولانزا، سل و هپاتیت C کمک کند.

کاهش علائم آسم

آسم یک بیماری مزمن است که راه‌های هوایی را که هوا را به داخل و خارج از ریه‌ها منتقل می‌کنند، تحت تاثیر قرار می‌دهد. این راه های هوایی ملتهب می شوند و شروع به باریک شدن می کنند و علائمی مانند خس خس سینه، تنگی نفس، سفتی قفسه سینه و سرفه ایجاد می نمایند. آسم با افزایش سطح استرس اکسیداتیو و التهاب در بدن مرتبط است. با توجه به توانایی سلنیوم در کاهش التهاب، برخی مطالعات نشان می دهد که این ماده معدنی ممکن است به کاهش علائم مرتبط با آسم کمک کند. تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به آسم سطح سلنیوم خونشان کمتر است. مکمل های سلنیوم ممکن است به کاهش علائم مرتبط با آسم نیز کمک نمایند.

عملکرد مناسب غده تیروئید

سلنیوم برای عملکرد مناسب غده تیروئید شما مهم است. در واقع، بافت تیروئید حاوی مقدار بیشتری سلنیوم نسبت به هر اندام دیگری در بدن انسان است. این ماده معدنی قدرتمند به محافظت از تیروئید در برابر آسیب اکسیداتیو کمک نموده و نقش اساسی در تولید هورمون های تیروئید ایفا می کند. حفظ سلامت غده تیروئید بسیار مهم است، زیرا متابولیسم بدن را تنظیم نموده و رشد و تکامل را کنترل می کند. کمبود سلنیوم با شرایط تیروئیدی مانند تیروئیدیت هاشیموتو، نوعی کم کاری تیروئید که در آن سیستم ایمنی به غده تیروئید حمله می کند، مرتبط است. یک بررسی به این نتیجه رسید که مصرف مکمل های سلنیوم روزانه به مدت سه ماه منجر به کاهش آنتی بادی تیروئید می شود. همچنین منجر به بهبود خلق و خو و بهزیستی عمومی در مبتلایان به بیماری هاشیموتو شد.

---

مطالعه بیشتر:

علل و علائم اختلالات تغذیه‌‌ای

غذاهای سرشار از آهن

دلایل بی‌اشتهایی

دلایل بی‌اشتهایی چیست؟

در این نوشته از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان دلایل بی‌اشتهایی را مورد بررسی قرار دهیم.

‌بی‌اشتهایی

‌بی‌اشتهایی نوعی از دست دادن اشتها یا از دست دادن علاقه به غذا است. وقتی برخی از مردم کلمه “‌بی‌اشتهایی” را می‌شنوند، به اختلال خوردن ‌بی‌اشتهایی عصبی فکر می‌کنند. اما تفاوت‌هایی بین این دو وجود دارد.

‌بی‌اشتهایی عصبی باعث از دست دادن اشتها نمی‌شود. افراد مبتلا به ‌بی‌اشتهایی عصبی عمدا از غذا اجتناب می‌کنند تا از افزایش وزن جلوگیری کنند. افرادی که از ‌بی‌اشتهایی (از دست دادن اشتها) رنج می‌برند، ناخواسته علاقه خود را به غذا از دست می‌دهند. از دست دادن اشتها اغلب به دلیل یک بیماری زمینه ای ایجاد می‌شود.

انواع ‌بی‌اشتهایی کدام اند؟

“‌بی‌اشتهایی” اصطلاح پزشکی برای کاهش اشتها است. این بیماری می‌تواند با بیماری‌های حاد (کوتاه‌مدت) مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا رخ دهد و با از بین رفتن بیماری برطرف شود یا می‌تواند همراه با بیماری‌های مزمن (درازمدت) مانند سرطان یا ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) باشد. از طرف دیگر، ‌بی‌اشتهایی عصبی یک اختلال خوردن است که منجر به کاهش وزن شدید و در صورت عدم درمان، مشکلات جدی سلامتی می‌شود.

خطرات بی‌اشتهایی

بی‌اشتهایی کوتاه مدت خطرناک نیست اما اگرطولانی شود، اثرات طولانی مدت آن زندگی فرد را تهدید خواهد کرد. در میان اختلالات روانپزشکی، بی‌اشتهایی بیشترین میزان مرگ و میر را دارد. ظاهر لاغر، پوست و مو خشک، نوک انگشتان مایل به آبی و سیستم اسکلتی آسیب‌دیده مخصوصا در نوجوانان از جمله خطرات بی‌اشتهایی است.

دلایل بی‌اشتهایی

از آنجایی که ‌بی‌اشتهایی اغلب نشانه یک مشکل پزشکی است، اگر متوجه کاهش قابل توجهی در اشتهای خود شدید حتما با پزشک خود صحبت کنید. علل شایع کاهش اشتها می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

افسردگی

در طول دوره‌های افسردگی، فرد ممکن است علاقه خود را به غذا از دست بدهد یا فراموش کند که غذا بخورد. این می‌تواند منجر به کاهش وزن و سوءتغذیه شود. در هنگام بروز افسردگی علت واقعی کاهش اشتها مشخص نیست. البته گاهی اوقات، افراد مبتلا به افسردگی ممکن است پرخوری کنند.

قبل از قاعدگی

باید بدانید که اختلالات تغذیه ای ، به ویژه بی‌اشتهایی عصبی، می‌تواند بر چرخه قاعدگی تأثیر بگذارد و حتی باعث توقف پریود شود. زمانی که عادت ماهیانه به دلیل کم خوردن یا ورزش بیش از حد متوقف می‌شود، این یک علامت هشداردهنده است که بدن شما به درستی کار نمی‌کند و نباید آن را سهل‌انگاری کرد.

بی‌اشتهایی کودکان

والدین معمولاً در مورد کم شدن اشتهای کودکان خود شکایت می‌کنند. با این همه کم اشتهایی در میان کودکان بین ۲ تا ۵ سال بسیار رایج است. در برخی موارد اما این موضوع نگران کننده می‌شود. اگر کودک به نسبت سن دارای قد و وزن نرمالی باشد، دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. چرا که برخی کودکان در سنین پایین با جثه کوچک، احتیاجات غذایی کم‌تر و در نهایت اشتهای کمتری دارند.

اما اگر سن کودک بیش‌تر بوده و به صورت ناگهانی اشتهای خود را از دست بدهد و به همراه آن وزن هم کم کند، والدین باید با پزشک متخصص کودکان مشورت کرده تا دلایل بروز بی‌اشتهایی کودکان بررسی شده و بعد مشکل درمان شود. نرخ رشد آهسته، بیماری‌ها، استرس، عوارض داروها، کم‌خونی، انگل‌های روده و یبوست از دلایل از دست دادن اشتها در کودکان هستند.

بی‌اشتهایی بیماران کبدی

هپاتیت C یک عفونت کبدی است که از طریق تماس با خون آلوده از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. این عفونت توسط ویروس هپاتیت C ایجاد می‌شود و اگر درمان نشود، باعث آسیب کبدی خواهد شد. آسیب پیشرفته کبدی باعث تهوع و استفراغ می‌شود که بر اشتها تأثیر می‌گذارد. اگر دچار از دست دادن اشتها شده باشید، پزشک می‌تواند آزمایش خون را برای بررسی ویروس هپاتیت C تجویز کند. سایر انواع هپاتیت نیز می‌توانند به همین ترتیب باعث کاهش اشتها شوند.

بی‌اشتهایی بیماران سرطانی

سرطان پیشرفته می‌تواند باعث از دست دادن اشتها شود؛ با پیشرفت بیماری، بدن فرد مبتلا به سرطان در مرحله نهایی شروع به ذخیره انرژی می‌کند. از آنجایی که بدن بیمار قادر به استفاده صحیح از غذا و مایعات نیست، از دست دادن اشتها معمولاً با نزدیک شدن به پایان زندگی رخ می‌دهد. اگر بیمار ترجیح می‌دهد غذا نخورد یا فقط میل به خوردن مایعاتی مانند بستنی و میلک شیک دارد، زیاد نگران نباشید.

عوارض جانبی ناشی از برخی درمان‌های سرطان (پرتودرمانی و شیمی‌درمانی) نیز می‌تواند بر اشتها تأثیر بگذارد. افرادی که این درمان‌ها را دریافت می‌کنند ممکن است در صورت بروز حالت تهوع، مشکل در بلع، مشکل جویدن و زخم‌های دهان، اشتهای خود را از دست بدهند.

بی‌اشتهایی بیماران قلبی

افراد مبتلا به نارسایی قلبی نیز ممکن است از دست دادن اشتها را تجربه کنند. این به این دلیل است که بیمار جریان خون کمتری به دستگاه گوارش دارد که باعث ایجاد مشکلاتی در هضم می‌شود. در نتیجه خوردن با ناراحتی و زجر همراه خواهد بود.

بی‌اشتهایی بیماران کلیوی

افراد مبتلا به نارسایی کلیه اغلب به وضعیتی به نام اورمی ‌مبتلا می‌شوند که به معنای وجود پروتئین اضافی در خون است. این پروتئین معمولاً از طریق ادرار دفع می‌شود، اما کلیه‌های آسیب‌دیده نمی‌توانند آن را به درستی فیلتر کنند. اورمی باعث ایجاد تهوع در افراد مبتلا به نارسایی کلیه می‌شود که موجب می‌شود فرد تمایلی به خوردن نداشته باشد. گاهی اوقات غذا طعم متفاوتی برای این بیماران دارد؛ برخی متوجه خواهند شد که غذاهایی که زمانی از آنها لذت می‌بردند دیگر برایشان جذابیتی ندارد.

بی‌اشتهایی بیماران آلزایمری

علاوه بر علائم دیگر، برخی از افراد مبتلا به بیماری آلزایمر (AD) نیز از دست دادن اشتها را تجربه می‌کنند. از دست دادن اشتها در افراد مبتلا به AD چندین توضیح ممکن دارد. برخی از افراد مبتلا به AD با افسردگی مبارزه می‌کنند که باعث از دست دادن علاقه آنها به غذا می‌شود. این بیماری همچنین می‌تواند ارتباط درد را برای افراد دشوار کند. در نتیجه، کسانی که درد دهان یا مشکل در بلع را تجربه می‌کنند، ممکن است علاقه خود را به غذا از دست بدهند.

کاهش اشتها نیز با AD رایج است زیرا این بیماری به هیپوتالاموس آسیب می‌رساند، که ناحیه ای از مغز است که گرسنگی و اشتها را تنظیم می‌کند. تغییر در اشتها ممکن است سال‌ها قبل از تشخیص شروع شود و پس از تشخیص آشکارتر شود. اگر فرد مبتلا به AD فعال نباشد یا کالری کافی در طول روز نسوزاند، از دست دادن اشتها نیز ممکن است رخ دهد.

بی‌اشتهایی بیماران مبتلا به ایدز

از دست دادن اشتها نیز یکی از علائم شایع HIV/AIDS است. دلایل مختلفی برای کاهش اشتها با اچ‌آی‌وی و ایدز وجود دارد. هر دو می‌توانند باعث ایجاد زخم‌های دردناک در دهان و زبان شوند. به دلیل درد، برخی از افراد مصرف غذای خود را کاهش می‌دهند یا به طور کامل میل به خوردن را از دست می‌دهند.

حالت تهوع ناشی از ایدز و HIV نیز می‌تواند بر اشتها تأثیر بگذارد. حالت تهوع همچنین می‌تواند یکی از عوارض جانبی دارویی باشد که برای درمان HIV و ایدز استفاده می‌شود. اگر پس از شروع درمان دچار حالت تهوع یا کاهش اشتها شدید با پزشک خود صحبت کنید. پزشک ممکن است یک داروی جداگانه برای کمک به شما برای مقابله با حالت تهوع تجویز کند.

بی‌اشتهایی در بارداری

کاهش اشتها در افراد باردار در سه ماهه اول بارداری رایج است. در طول سه ماهه اول، بدن تغییرات زیادی را برای کمک به رشد جنین تجربه می‌کند. در نتیجه، چیزی که می‌خورید، زمانی که می‌خورید و مقداری که می‌خواهید بخورید می‌تواند تغییر کند. ممکن است حالت تهوع یا استفراغ (تهوع صبحگاهی) داشته باشید که بر میل شما به خوردن تأثیر می‌گذارد. ممکن است برای برخی از غذاهای مورد علاقه خود احساس گرسنگی نکنید یا نسبت به برخی از غذاها بیزار باشید که در صورت مزه یا بو کردن آنها معمولا حالت تهوع به شما دست می‌دهد. این تغییرات در دوره بارداری عادی و طبیعی است؛ اما اگر کم اشتهایی شما را از خوردن یا مصرف مواد مغذی مورد نیاز خود و جنین برای سالم ماندن باز می‌دارد، با پزشک خود تماس بگیرید.

بی‌اشتهایی سالمندان

از دست دادن اشتها یا علاقه به غذا خوردن نتایج طبیعی پیری است و می‌تواند در افراد مسن ایجاد شود. تخمین زده می‌شود که ‌بی‌اشتهایی مرتبط با سن ۱۵ تا ۳۰ درصد افراد مسن را تحت تاثیر قرار دهد.

نشانه های از دست‌دادن اشتها

بی اشتهایی به دو شکل فیزیکی و روحی روانی رخ می‌دهد و معمولاً به علت بروز عفونت یا مشکلات گوارشی به صورت موقت رخ می‌دهد، وقتی این مشکلات برطرف شود هم اشتهای فرد به حالت عادی خود باز خواهد گشت. گاهی هم از دست رفتن اشتها علامتی برای یک بیماری جدی طولانی‌ مدت مانند مراحل انتهایی بیماری‌های وخیم‌تر مانند سرطان است. این حالت، بخشی از شرایطی است که پزشکان به آن نزاری (cachexia) می‌گویند.

از دست رفتن کامل اشتها در طی یک دوره‌ی زمانی آنورکسیا نام دارد. این‌حالت با بی‌اشتهایی عصبی که نوعی اختلال روانی است، تفاوت دارد. از دست دادن اشتها اغلب با احساس بیماری در هنگام فکر کردن به غذا همراه است. این احساس بسته به علت آن می‌تواند موقت یا طولانی مدت باشد و می‌تواند منجر به کاهش مواد مغذی ضروری بدن یا سوء تغذیه شود. علائم معمولی عبارتند از:

• علاقه کم به غذا
• امتناع از غذاهای مورد علاقه
• کاهش وزن ناخواسته

‌بی‌اشتهایی مداوم می‌تواند منجر به کاشکسی شود، وضعیتی که در آن بدن شروع به هضم عضلات و چربی خود می‌کند و با گذشت زمان، می‌تواند به سطوح خطرناکی از مواد مغذی منجر شود.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

بی‌اشتهایی و حالت تهوع

از دست دادن اشتها و حالت تهوع گاهی با هم رخ می‌دهند؛ به خصوص زمانی که چیزی خورده‌اید که با معده شما مطابقت ندارد و از جمله مواردی است که علت بی‌اشتهایی و حالت تهوع در بزرگسالان است. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، علائم معمولا به سرعت فروکش می‌کنند. اما در برخی موارد، از دست دادن اشتها و حالت تهوع ممکن است نشانه یک وضعیت جدی‌تری باشد. از علل مرتبط با عفونت و التهابی که موجب این وضعیت می‌شوند می‌توان به آپاندیسیت، گاستریت، هپاتیت، سرماخوردگی و آنفولانزا اشاره کرد.

غالبا مسمومیت غذایی، سردردهای میگرنی، بیماری التهابی لگن (PID)، PMS (سندرم پیش از قاعدگی) و بارداری یا علل مرتبط با عوامل گوارشی مانند رفلاکس اسید معده، انسداد روده، زخم معده، سنگ کیسه صفرا و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) نیز میل به خوردن در وعده های غذایی معمولی را کاهش داده و با تهوع همراه هستند. گاهی هم سرطان یا شیمی درمانی یا عوامل روانی موجب کاهش اشتها و حالت تهوع می‌شوند.

بی‌اشتهایی و ضعف

به طور کلی ضعف و خستگی ممکن است ناشی از عادات غذایی نادرست عمومی از جمله دریافت کالری ناکافی، عدم تعادل الکترولیت‌ها، کمبود ویتامین و مواد معدنی، افسردگی، سوء تغذیه و در نتیجه مشکلات قلبی باشد. زمانی که همزمان احساس خستگی و بی‌اشتهایی می‌کنید ممکن است یک علامت هشداردهنده از بدن شما باشد.

تفاوت بین ‌بی‌اشتهایی و کم‌اشتهایی

اصطلاح پزشکی برای از دست دادن اشتها ‌بی‌اشتهایی است. وقتی کم‌اشتها هستید، احساس گرسنگی نمی‌کنید. ‌بی‌اشتهایی با اختلال خوردن ‌بی‌اشتهایی عصبی یکسان نیست. فرد مبتلا به ‌بی‌اشتهایی عصبی ممکن است احساس گرسنگی کند اما مصرف غذا را محدود می‌کند. وقتی کم‌اشتهایی یا ‌بی‌اشتهایی دارید، نیازی به خوردن غذا احساس نمی‌کنید زیرا احساس گرسنگی را تجربه نمی‌کنید.

داروهایی که موجب بی اشتهایی می شوند

طیف گسترده ای از داروها و دسته‌های دارویی باعث ‌بی‌اشتهایی می‌شوند. از دست دادن اشتها یکی از عوارض جانبی رایج درمان‌های سرطان است، از جمله:

• شیمی‌درمانی
• ایمونوتراپی
• پرتو درمانی

همراه با ‌بی‌اشتهایی، این درمان‌ها باعث تهوع، تغییر در حس چشایی و بویایی، بروز علائم شبه آنفولانزا، تورم و درد می‌شود. انواع دیگر داروهای مرتبط با ‌بی‌اشتهایی عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی
• آنتی بیوتیک‌ها
• مواد افیونی و داروهای ضد درد
• محرک‌ها
• داروهای دیابت نوع ۲

مهمترین عوارض بی‌اشتهایی

مهم‌ترین خطرات بی‌اشتهایی برای سلامتی یا عوارض احتمالی این عارضه شامل مشکلات عضلات و استخوان‌ها از جمله احساس خستگی و ضعف، پوکی استخوان، و مشکلات رشد فیزیکی در کودکان و بزرگسالان خواهد بود. بنابراین اهمیت لزوم درمان و اقدامات اصلاحی برای رفع بی‌اشتهایی قابل درک می‌شود.

درمان بی اشتهایی

رویکرد خاص برای درمان کاهش اشتها به علت آن بستگی دارد. موارد ‌بی‌اشتهایی حاد مربوط به سرماخوردگی، گاستروانتریت (آنفولانزای معده) و آنفولانزا اغلب بدون توجه پزشکی برطرف می‌شوند. با این حال، داروها، درمان‌ها یا رویکردهای سبک زندگی به سایر علل کاهش اشتها کمک می‌کنند. برای بهبود بی‌اشتهایی، موارد زیر توصیه می‌شود:

• خوردن وعده های غذایی کوچک به طور منظم در طول روز
• مدیریت هر گونه بیماری، عفونت یا شرایط زمینه‌ای
• مصرف داروهایی برای تحریک اشتها مانند کورتیکواستروئیدها با دوز کم، سیپروهپتادین، مژسترول و درونابینول
• دریافت مواد مغذی داخل وریدی که ویتامین‌ها و مواد معدنی مایع هستند که از طریق سوزن وارد رگ می‌شوند.
• در صورت نامنظم بودن عادات غذایی خود با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید.
• تغییر دوز یا نوع دارویی که مصرف می‌کنید، زیر نظر پزشک
• برای کمک به مدیریت عادات غذایی خود با یک متخصص تغذیه ملاقات کنید.
• مصرف ویتامین‌ها یا مکمل‌ها طبق توصیه‌های پزشک
• در صورت داشتن دندان درد یا مشکلات دندانی به دندانپزشک مراجعه کنید.

هنگامی که علت اصلی کاهش اشتها تحت درمان قرار گرفت یا برطرف شد، اشتهای شما باید به حالت عادی بازگردد. اگر پس از بهبودی از بیماری، آسیب یا عفونت، اشتهای شما به حالت عادی برنگردد، با پزشک خود تماس بگیرید.

---

مطالعه بیشتر:

اصول مهم در رژیم غذایی بدنسازی

علل و علائم اختلالات تغذیه‌‌ای

غذاهای سرشار از آهن

غذاهای سرشار از آهن؛ خون‌سازترین مواد غذایی

آهن ماده‌ای معدنی است که چندین عملکرد مهم را انجام می‌دهد، یکی از اصلی‌ترین آنها حمل اکسیژن در سراسر بدن است. آهن ماده‌ای مغذی و ضروری است که باید از راه غذا، آن را به بدن برسانید. اگر میزان آهن ورودی به بدنتان کم باشد، دچار کمبود این ماده مفید می‌شوید. برای پیگیری وضعیت آهن بدن و جبرانش در صورت کمبود، باید به متخصص تغذیه مراجعه کنید. در این مقاله از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان غذاهای سرشار از آهن را برایتان معرفی کردیم تا بدانید که چطور آهن را به بدن وارد کنید.

آشنایی با غذاهای سرشار از آهن

کمبود آهن می‌تواند باعث کم خونی و علائمی مانند خستگی شود. اگر زنان در دوران قاعدگی، غذاهای حاوی آهن مصرف نکنند، در معرض کمبود این ماده قرار می‌گیرند. غذاهای سرشار از آهن برای کم‌خونی را بشناسید و به رژیم غذایی‌تان اضافه کنید.

خوشبختانه، گزینه‌های غذایی زیادی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا مقدار مناسب آهن را به بدن وارد و مدیریت کنید. در ادامه شما را با چند ماده غذایی آشنا می‌کنیم که منبع خوبی برای تأمین آهن کافی هستند:

• صدف
• اسفناج
• جگر و سایر گوشت‌ها
• حبوبات
• گوشت قرمز
• تخم کدو تنبل
• کینوا
• بوقلمون
• کلم بروکلی
• توفو
• شکلات تلخ
• ماهی
• میوه‌های خونساز و سرشار از آهن
• مصرف محصولات حاوی آهن

اسفناج

اسفناج فواید زیادی برای سلامتی دارد و در عین حال، حاوی کالری بسیار اندکی است. حدود ۱۰۰گرم اسفناج خام حاوی ۲.۷ میلی‌گرم آهن است. علاوه بر آن، این سبزی سرشار از ویتامین C است که به طور قابل‌توجهی به جذب آهن کمک می‌کند.

اسفناج سرشار از آنتی اکسیدان هایی به نام کاروتنوئیدها است که می‌توانند خطر ابتلا به سرطان و التهاب را کاهش بدهند و از چشمان شما در برابر بیماری‌های مختلف محافظت کنند. اسفناج از غذاهای حاوی آهن در بارداری است که اگر از نظر گوارشی مشکلی در این دوران ایجاد نکند، گزینه بسیار خوبی برای تقویت زنان حامله خواهد بود.

مصرف اسفناج و سایر سبزیجات برگ‌دار، همراه با چربی به بدن کمک می‌کند تا کاروتنوئیدها را جذب کند. بنابراین بهتر است که همراه با اسفناج خود چربی سالمی مانند روغن زیتون هم مصرف کنید. با تقویت بدن و رساندن آهن کافی از بروز خستگی و بیماری‌های مختلف جلوگیری کنید.

صدف

صدف ماده‌ای خوشمزه و مغذی است که طرفداران زیادی در نقاط مختلف دنیا دارد. شاید در ایران، کمتر شناخته شده باشد و دسترسی به آن هم آسان نباشد اما در شمار مواد غذایی حاوی آهن قرار می‌گیرد.

تمام انواع صدف سرشار از آهن هستند. یک وعده صدف علاوه بر آهن شامل پروتئین، ویتامین C و ویتامین B12 هم هست و می‌تواند سطح کلسترول HDL یا کلسترول سالم برای قلب را در خون افزایش بدهد.

حبوبات

حبوبات سرشار از مواد مغذی هستند. برخی از رایج‌ترین انواع حبوبات عبارت‌اند از: لوبیا، عدس، نخود، نخود و سویا. این موارد از بهترین غذاهای حاوی آهن هستند. حبوبات از غذاهای خون‌ساز برای گیاه‌خواران هستند.

انواع لوبیا مانند لوبیا سیاه و چشم بلبلی می‌توانند به افزایش دریافت آهن بدن کمک فراوانی کنند. حبوبات منبع خوبی از فولات، منیزیم و پتاسیم هم هستند.

علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که لوبیا و سایر حبوبات می‌توانند التهاب را در افراد مبتلا به دیابت کاهش بدهند. در ضمن، حبوبات خطر بیماری‌های قلبی را برای افراد مبتلا به سندرم متابولیک کاهش می‌دهند.

از سوی دیگر، ممکن است که این مواد سرشار از آهن به کاهش وزن هم کمک کنند. حبوبات دارای فیبر محلول بسیار بالایی هستند، در نتیجه احساس سیری را زیاد و نیاز به خوردن را کم می‌کنند.

در یک مطالعه مشخص شد، رژیم غذایی با فیبر بالا حاوی لوبیا به اندازه رژیم کم‌کربوهیدرات برای کاهش وزن موثر است. بهتر است، برای به حداکثر رساندن جذب آهن، حبوبات را با غذاهای سرشار از ویتامین C مانند گوجه فرنگی، سبزی یا مرکبات مصرف کنید.

جگر و سایر گوشت‌ها

گوشت ماده‌ای بسیار مغذی و از مواد پروتئینی خونساز است. انواع محبوب این دسته‌بندی از خوراک هم شامل موارد زیر می‌شوند که همگی سرشار از آهن هستند:

• جگر
• قلوه
• مغز

به عنوان مثال، ۱۰۰ گرم جگر گاو حاوی ۶.۵ میلی‌گرم آهن است. گوشت‌های ارگانیک سرشار از پروتئین و ویتامین‌های خون‌ساز B، مس و سلنیوم هستند. جگر سرشار از ویتامین A است.

علاوه بر این، گوشت  یکی از بهترین منابع کولین است. کولین ماده مغذی مهمی برای سلامت مغز و کبد است که بسیاری از مردم به اندازه کافی از آن استفاده نمی‌کنند.

تخم کدو تنبل

تخم کدو تنبل از مواد گیاهی خونساز و از غذاهای حاوی آهن است. هر ۲۸گرم دانه کدو تنبل حاوی ۲.۵ میلی‌گرم آهن است. به‌علاوه، تخمه کدو تنبل منبع خوبی از ویتامین K برای تأمین پتاسیم، روی و منگنز است. این ماده خوراکی یکی از بهترین منابع منیزیم هم به‌شمار می‌رود و در موارد زیر نقش مهمی ایفا می‌کند:

• کاهش خطر ابتلا به مقاومت به انسولین
• کنترل دیابت
• رفع افسردگی

گوشت قرمز

یک وعده ۱۰۰گرم گوشت چرخ‌کرده حاوی ۲.۷ میلی‌گرم آهن است. گوشت سرشار از مواد زیر هم هست:

• پروتئین
• زینک یا روی
• سلنیوم
• چندین ویتامین گروه B

محققان به این نتیجه رسیده‌اند که احتمال کمبود آهن در افرادی کمتر است که به طور منظم گوشت، مرغ و ماهی مصرف می‌کنند. گوشت از مواد حاوی آهن و روی است و برای رشد در سنین کودکی و حفظ سلامتی در دوران‌های مختلف ضروری است.

بوقلمون

گوشت بوقلمون غذایی سالم و خوشمزه است و از غذاهای حاوی آهن به شمار می‌رود. هر ۱۰۰ گرم از گوشت بوقلمون تیره دارای ۱.۴ میلی‌گرم آهن است و در مقایسه، همان مقدار گوشت بوقلمون سفید فقط ۰.۷ میلی‌گرم آهن دارد.

گوشت بوقلمون تیره دارای ۲۸ گرم پروتئین در هر وعده و چندین ویتامین گروه B و مواد معدنی است. مصرف غذاهای سرشار از پروتئین مانند بوقلمون می‌تواند به کاهش وزن هم کمک کند.

چرا؟ چون پروتئین باعث می‌شود احساس سیری کنید و سرعت سوخت‌وساز بدن بعد از غذا را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر مصرف پروتئین بالا می‌تواند به جلوگیری از تحلیل‌رفتن عضلات کمک کند؛ این روند تحلیل در طول کاهش وزن و طی‌کردن مسیر پیری رخ می‌دهد.

کینوا

کینوا یکی از خوراکی‌های محبوب است که به عنوان غلات شناخته می‌شود. این ماده از غلات خونساز و سرشار از آهن به‌شمار می‌رود. یک پیمانه کینوای پخته‌شده ۲.۸ میلی‌گرم آهن بدن را فراهم می‌کند. علاوه بر این، کینوا فاقد گلوتن است، و برای افراد مبتلا به بیماری سلیاک یا سایر اشکال ناتوانی تحمل گلوتن انتخاب مناسبی است.

کینوا نسبت به بسیاری از غلات دیگر پروتئین بیشتری دارد و سرشار از مواد زیر است:

• فولات
• منیزیم
• مس
• منگنز

در کنار این موارد، کینوا فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری نسبت به بسیاری از غلات دیگر دارد. آنتی اکسیدان‌ها به محافظت از سلول‌های شما در برابر آسیب‌های ناشی از رادیکال های آزاد کمک می‌کنند.

توفو

توفو غذایی مبتنی بر سویا است که در بین گیاهخواران و در برخی از کشورهای آسیایی محبوب است. این غذا منبع خوبی از تیامین و پروتئین و چند ماده معدنی از جمله کلسیم، منیزیم و سلنیوم هم به‌ شمار می‌رود.

توفو حاوی ترکیبات منحصر به فردی به نام ایزوفلاون (Isoflavones) است که با بهبود حساسیت به انسولین، کاهش خطر بیماری قلبی و تسکین علائم یائسگی ارتباط دارد.

کلم بروکلی

کلم بروکلی فوق‌العاده مغذی است. یک پیمانه کلم بروکلی پخته شده حاوی ۱ میلی گرم آهن است.علاوه بر این، یک وعده کلم بروکلی حاوی ویتامین C هم هست و به بدن شما کمک می‌کند که آهن را بهتر جذب کند.

بروکلی عضوی از خانواده سبزیجات چلیپایی است که شامل گل کلم، کلم بروکسل، کلم پیچ و کلم می‌شوند. محققان بر این باور هستند که ترکیبات گیاهی موجود در چنین سبزیجاتی از سرطان پیشگیری می‌کنند.

ماهی

ماهی ماده‌ای بسیار مغذی و از غذاهای حاوی آهن است. گونه‌های خاصی از آن مانند ماهی تن سرشار از آهن هستند. این ماده خوراکی اسیدهای چرب امگا ۳ فراوانی دارد که نوعی چربی سالم برای قلب است. اسیدهای چرب امگا ۳ باعث ارتقای سلامت مغز و تقویت عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند.

ماهی حاوی چندین ماده مغذی ضروری دیگر از جمله موارد زیر هم هست:

• نیاسین
• سلنیوم
• ویتامین B12

شکلات تلخ

شکلات تلخ به جز آهن حاوی مس و منیزیم است. علاوه بر این، سرشار از فیبر پروبیوتیک است که باکتری‌های مفید روده از آن تغذیه می‌کنند. نتایج یک مطالعه نشان داد که پودر کاکائو و شکلات تلخ فعالیت آنتی اکسیدانی مطلوبی دارند.

شکلات اثرات مفیدی بر کلسترول دارد و ممکن است خطر حملات قلبی و سکته را کاهش دهد. بهتر است برای دریافت نتیجه بهتر، شکلات را با حداقل ۷۰درصد کاکائو مصرف کنید.

میوه‌های خون‌ساز و سرشار از آهن

مصرف میوه‌های حاوی آهن هم راه خوبی برای تأمین این ماده در بدن است. از جمله میوه‌هایی که محتوای آهن زیادی دارند، باید به این موارد اشاره کنیم:

• توت فرنگی
• هندوانه
• انجیر
• آلو

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

محصولات حاوی آهن

غذاهای حاوی آهن زیاد راه مناسبی برای تأمین این ماده ضروری هستند. بااین‌حال، روش‌های دیگری هم وجود دارد که به ما در این زمینه کمک می‌کند. یکی از این روش‌ها، مصرف محصولات حاوی آهن است.

در ادامه با یکی از بهترین محصولات حاوی آهن آشنا خواهید شد.

فروفورت انرژی

فروفورت انرژی از محصولاتی است که با وجود محتویات غنی خود می‌تواند جای مواد غذایی حاوی آهن و فولیک اسید را بگیرد. این دارو به تأمین آهن موردنیاز بدن کمک می‌کند و نمی‌گذارد که کم‌خونی ناشی از فقر این ماده ادامه پیدا کند.

فروفورت انرژی در تأمین ویتامین B9 و B12 هم نقش دارد و به شکل‌های مختلف از جمله موارد زیر در کنار تأمین آهن به بدن کمک می‌کند:

• ساخت گلبول قرمز
• تامین ویتامین C
• رفع خستگی
• افزایش سطح انرژی

یادتان باشد که اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی به سر می‌برید، این محصول را بدون تجویز پزشک مصرف نکنید. برای مصرف هم نکات زیر را در نظر بگیرید:

• دوره مصرف را پزشک تعیین می‌کند.
• این قرص را نجوید و با مقدار زیادی آب مصرف کنید.
• فروفورت انرژی را یا ناشتا مصرف کنید یا به فاصله ۲ ساعت قبل یا بعد از غذا.
• در صورت فراموش‌کردن یک دوز نباید آن را جبران کنید و لازم است که روند معمولی را ادامه بدهید.

---

مطالعه بیشتر:

خوراکی های مضر برای کلیه ها

اصول مهم در رژیم غذایی بدنسازی

علل و علائم اختلالات تغذیه‌‌ای

بررسی علل و علائم اختلالات تغذیه‌‌ای

در این مطلب از سایت دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان قصد داریم علل و علائم اختلالات تغذیه‌‌ای را مورد بررسی قرار دهیم. با ما همراه باشید.

اختلالات تغذیه‌ای

اختلالات خوردن طیفی از مشکلات روانی هستند که باعث ایجاد عادات غذایی ناسالم می‌شوند. وسواس درباره غذا یا اندام از جمله مصادیق چنین اختلالاتی است.

اختلالات خوردن می‌توانند عواقب جدی برای سلامتی به همراه بیاورند و در صورت درمان‌نشدن حتی منجر به مرگ هم می‌شوند. در واقع، اختلالات تغذیه‌ای از کشنده‌ترین بیماری های روانی هستند که پس از مصرف بیش از حد مواد افیونی در رتبه دوم قرار می‌گیرند. افراد مبتلا به اختلالات مذکور علائم مختلفی دارند. نشانه‌های شایع چنین مشکلاتی شامل غذانخوردن افراطی، پرخوری یا ورزش بیش از حد می‌شود.

علائم اختلالات تغذیه‌ای

انواع مختلف اختلالات خوردن علائم متفاوتی دارند. بااین‌حال، در تمام موارد، توجه به غذا و وزن بدن از نشانه‌های رایج است، یعنی مبتلایان به اختلالات دچار وسواس‌هایی درباره نوع و شکل غذا یا مصرف آن می‌شوند و به وزنشان بیش از حد توجه می‌کنند.

چنین روندی، ابعاد مختلف زندگی را به‌ شدت تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. از علائم روانی و رفتاری اختلالات تغذیه‌ای باید به موارد زیر اشاره کنیم:

• کاهش وزن چشم‌گیر
• نگرانی در مورد غذا خوردن در جمع
• توجه زیاد به شمردن کالری‌ها و وزن‌کردن خود
• شکایت از یبوست
• درد شکم
• بی حالی یا انرژی اضافی
• بهانه‌هایی برای اجتناب از صرف غذا
• ترس شدید از افزایش وزن یا چاقی
• پوشیدن لباس زیادی برای جلوگیری از سرما یا نشان‌ندادن کم‌وزنی
• امتناع از خوردن برخی غذاها
• انکار احساس گرسنگی
• ابراز نیاز به سوزاندن کالری
• پرخوری و استفراغ برای خارج‌کردن غذا از معده
• ایجاد آداب و رسومی خاص پیرامون غذا
• بیش از حد ورزش‌کردن
• پختن غذا برای دیگران بدون غذاخوردن
• پریودنشدن

علائم فیزیکی اختلالات تغذیه‌ای هم شامل موارد زیر می‌شوند:

• گرفتگی معده و سایر علائم گوارشی
• مشکل در تمرکز
• نتایج غیرمعمول آزمایشگاهی (کم خونی، سطوح پایین تیروئید، سطوح پایین هورمون، پتاسیم پایین، تعداد گلبول‌های قرمز پایین، ضربان قلب آهسته)
• سرگیجه
• غش‌کردن
• احساس مداوم سرما
• بی‌نظمی در خواب
• بی‌نظمی‌های قاعدگی
• ایجاد پینه در بالای مفاصل انگشتان
• پوست خشک
• ناخن‌های خشک و نازک
• نازک‌شدن مو
• ضعف عضلانی
• بهبود ضعیف زخم
• عملکرد ضعیف سیستم ایمنی بدن

علت اختلالات تغذیه‌ای

دلایل مختلفی در بروز اختلالات خوردن نقش دارند. یکی از این موارد ژنتیک است. به نظر می رسد افرادی که خواهر یا برادر یا والدینی با اختلال خوردن دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال هستند.

ویژگی‌های شخصیتی هم عامل دیگری است. براساس بررسی پژوهشی در سال ۲۰۱۵، روان‌رنجوری، کمال‌گرایی و تکانشگری چند ویژگی شخصیتی هستند که می‌توانند در ابتلا به اختلالات خوردن نقش داشته باشند.

از دلایل بالقوه دیگر هم باید به موارد زیر اشاره کنیم:

• فشار برای لاغرشدن
• قرارداشتن در معرض رسانه‌هایی که الگوهای زیبایی خاصی را ترویج می‌کنند.

متخصصان می‌گویند که تفاوت در ساختار مغزی هم می‌تواند در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشد. در هر حال، کماکان به مطالعات بیشتری در خصوص دلایل بروز اختلالات تغذیه نیاز است.

تشخیص اختلال تغذیه

اختلالات خوردن بر اساس علائم و بررسی عادات و رفتارهای غذایی تشخیص داده می‌شوند.

برای تشخیص، متخصصان:

• وضعیت سلامت و عادت‌های فرد را ارزیابی می‌کنند.
• امکان دارد که از آزمایش‌هایی برای تشخیص بهره ببرند.
• بررسی افکار، احساسات، عادت‌ها و رفتارهای غذایی افراد هم در مسیر تشخیص مهم است.

درمان اختلالات تغذیه‌ای

درمان بستگی به نوع اختلال تغذیه‌ای دارد. اما به طور کلی شامل موارد زیر می‌شود:

• آشنایی با تغذیه مناسب
• آموزش نحوه ایجاد عادات غذایی سالم
• راهنمایی برای رسیدن به وزن مناسب در صورت کمبود یا اضافه وزن
• رفتار درمانی

داروها

داروها نمی‌توانند اختلال خوردن را درمان کنند. هیچ دارویی برای کمک به افزایش وزن یا درمان بی‌اشتهایی وجود ندارد. بعضی داروها می‌توانند در مدیریت علائم برخی از اختلالات نقش مؤثر داشته باشند. در بعضی موارد شدید از اختلال، امکان نیاز به بستری‌شدن بیماران هم وجود دارد.

رفتار درمانی

برخی از درمان‌های رفتاری می‌توانند در درمان اختلالات خوردن موثر باشند. برای مثال:

درمان خانواده محور: این مورد درمانی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به بی‌اشتهایی است و برای سایر اختلالات هم موثر واقع می‌شود. این روش درمانی از خانواده برای بهبود وضعیت بیمار کمک می‌گیرد.

درمان شناختی رفتاری (CBT): از این روش در درمان اختلالات خوردن، به ویژه برای پرخوری عصبی استفاده می‌شود.

جلوگیری از اختلالات تغذیه‌ای

هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از اختلالات خوردن وجود ندارد. برای جلوگیری از اسیرشدن در چنین وضعیتی، باید با سبک زندگی سالم آشنا شوید. رعایت رژیم غذایی سالم و ورزش‌کردن از جمله عواملی است که نمی‌گذارد، دچار اختلالات تغذیه شوید.

عوارض اختلالات تغذیه‌ای

اختلالات خوردن باعث طیف گسترده‌ای از عوارض می‌شوند. هرچه اختلال خوردن شدیدتر یا طولانی‌تر باشد، احتمال بروز عوارض جدی بیشتر است. به موارد زیر نگاه کنید:

• افسردگی و اضطراب
• افکار خودکشی
• مشکلات رشد
• مشکلات اجتماعی و روابط
• روی‌آوردن به مصرف مواد مخدر
• مرگ

بررسی اختلال تغذیه‌ای شیرخوارگی

امکان بروز اختلالات تغذیه‌ای در نوزادان هم وجود دارد. بی اشتهایی عصبی نوزادان از اختلالات خوردن است که در مراحل اولیه رشد در بین سنین شش ماهگی تا سه سالگی رخ می‌دهد. نوزادان مبتلا به چنین اختلالی از غذاخوردن امتناع می‌کنند و برای همین در فرایند رشدشان مشکلات زیادی به وجود می‌آید.

بررسی اختلالات تغذیه‌ای در کودکان

امکان بروز اختلالات خوردن در کودکان هم وجود دارد. یادتان باشد که:

• نگذارید که کودکان رژیم غذایی داشته باشند؛ مگراینکه بنا به شرایط جسمانی، پزشک متخصص چنین دستوری داده باشد.
• عادات غذایی خانواده می‌تواند بر روابط کودکان با غذا تأثیر بگذارد. صرف وعده‌های غذایی در کنار اعضای خانواده، این فرصت را به شما می‌دهد که به کودک خود در مورد مشکلات رژیم غذایی آموزش دهید.
• داشتن تصویر بدنی سالم را در کودک خود، فارغ از ویژگی‌های ظاهری‌اش، تشویق و تقویت کنید. به کودک یاد بدهید که تمام بدن‌ها ارزشمند هستند و باید خود را بپذیرد و دوست داشته باشد.
• از اندام و وزن خود در مقابل کودک ایراد نگیرید.

بررسی اختلالات تغذیه‌ای در نوجوانان

بروز اختلالات خوردن در نوجوانان هم دور از ذهن نیست. با وجود تبلیغات فراوانی که درباره شکل خاصی از ظاهر و اندام در رسانه‌ها ارائه می‌شود، بسیاری از نوجوانان درصدد رسیدن به ظاهری ایدئال هستند.

چنین روندی می‌تواند آنها را به سوی اختلالات متنوعی از جمله مشکلات خوردن هدایت کند. بی‌اشتهایی یا مشکلات عصبی دیگری که با خوردن پیوند دارند، در چنین شرایطی بروز پیدا می‌کنند.

بررسی اختلالات تغذیه‌ای در سالمندان

بزرگسالان و افراد سالمند هم باید با انتخاب رژیم غذایی سالم، مانع از آن شوند که مشکلات خوردن و اختلالاتی در این زمینه برایشان رخ بدهد. وجود میوه‌ها و سبزیجات در رژیم غذایی بسیار مهم است.

پرهیز از مصرف نمک، شکر، الکل، چربی‌های اشباع شده و چربی های‌ ترانس هم اهمیت زیادی دارد. سخت‌گیری زیاد در رژیم غذایی افراد سالم می‌تواند باعث مشکلات و اختلالات تغذیه شود.

اگر نیاز به رعایت رژیمی خاص از غذاخوردن وجود دارد، حتما باید با پزشک متخصص درباره آن صحبت کنید. رسیدن به وزن مناسب هم در شرایط خاص، نیازمند کمک‌گرفتن از متخصصان است.

بررسی اختلال تغذیه‌ای در ورزشکاران

ورزشکاران در معرض ابتلا به اختلالات خوردن هستند. این افراد می‌توانند دچار پرخوری عصبی یا بی‌اشتهایی شوند. نیاز به قرارداشتن در طیف وزنی خاص و رعایت رژیم غذایی به طور سرسختانه، گاهی اوقات باعث بروز مشکلاتی از این دست می‌شود.

اختلال تغذیه و اضطراب

اضطراب هم از آن مشکلاتی است که وجودش می‌تواند با بروز اختلالات خوردن همراه شود. از سوی دیگر، بسیاری از اختلالات تغذیه‌ای مانند بی‌اشتهایی عصبی هم می‌توانند با دچارشدن به اضطراب همراه شوند.

اختلال تغذیه و بیش‌فعالی

امکان بروز اختلالات خوردن در افرادی که بیش‌فعالی دچار هستند هم زیاد است. این‌ها نسبت به بافت، طعم و چیدمان غذاها حساس‌تر از دیگران هستند و امکان دارد که اسیر اختلالات خوردن متنوعی از جمله پرخوری عصبی یا بی‌اشتهایی و… شوند.

دکتر رضا اطمینانی متخصص تغذیه اصفهان را در اینستاگرام دنبال کنید

انواع اختلالات تغذیه‌ای

اختلالات تغذیه‌ای دارای اشکال مختلفی است. از جمله آنها درباره شماری از معروف‌ترین‌هایشان برایتان خواهیم گفت. به این موارد دقت کنید:

پرخوری عصبی

پرخوری عصبی در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی ایجاد می‌شود و به نظر می‌رسد در بین مردان کمتر از زنان شایع باشد. افراد مبتلا به بولیمیا (Bulimia) یا پرخوری عصبی اغلب در دوره زمانی خاصی مقادیر زیادی غذا می‌خورند.

هربار پرخوری تا جایی ادامه پیدا می‌کند که فرد به طور دردناکی سیر می‌شود. مبتلایان به این اختلال کنترلی بر حجم غذای مصرفی‌شان ندارند. کسانی که دچار این وضعیت هستند به اقداماتی مانند استفراغ اجباری، استفاده از ملین‌ها، ورزش زیاد و روزه‌داری روی می‌آورند.

عوارض جانبی پرخوری عصبی شامل التهاب و گلودرد، تورم غدد بزاقی، ساییدگی مینای دندان، پوسیدگی دندان، ریفلاکس اسید، تحریک روده، کم آبی شدید و اختلالات هورمونی می‌شود.

پرخوری

اختلال پرخوری شایع ترین شکل اختلال خوردن و یکی از رایج‌ترین بیماری‌های مزمن در بین نوجوانان است. این مشکل معمولاً در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، البته امکان بروزش در سنین دیگر هم وجود دارد.

افراد مبتلا به این اختلال علائمی مشابه نشانه‌های پرخوری عصبی را دارند. این افراد مقادیر زیادی غذا را در مدت زمان نسبتاً کوتاهی می‌خورند و کنترلی هم روی این رفتارشان ندارند. غذاهای مصرفی‌شان هم بیشتر فاقد ارزش غذایی است.

از علائم رایج اختلال پرخوری باید به خوردن حجم زیاد غذا با سرعت بالا اشاره کرد. احساس ناراحتی، مانند شرم، انزجار، یا گناه، هنگام فکر‌کردن به رفتار پرخوری هم در چنین افرادی وجود دارد.

تفاوت های پرخوری و پرخوری عصبی

بارزترین تفاوت این است که افراد مبتلا به اختلال پرخوری خود را مجبور به بالا آوردن غذای خورده‌شده نمی‌کنند اما کسانی که با پرخوری عصبی درگیر هستند، بعد از مصرف حجم زیاد غذا، سعی می‌کنند که با گذاشتن انگشت در انتهای گلویشان، حجم غذا را بالا بیاورند.

بی‌اشتهایی عصبی

بی‌اشتهایی عصبی نوعی اختلال خوردن جدی و خطرناک اما قابل درمان است. مبتلایان به آن از غذاخوردن دوری می‌کنند و محدودیت‌های زیادی برای خود قائل می‌شوند. آنها نسبت به ظاهر خود بسیار حساس هستند و برای اینکه وزنشان بالا نرود، به طرز عجیب و افراطی دست به محدودکردن خود در غذاخوردن می‌زنند.

بی‌اشتهایی

افراد مختلف به دلایل متنوعی دچار بی‌اشتهایی می‌شوند. برخی از این موارد کوتاه‌مدت هستند، از جمله سرماخوردگی، مسمومیت غذایی، سایر عفونت‌ها یا عوارض جانبی دارو. برخی دیگر هم به واسطه شرایط طولانی‌مدتی مانند دیابت، سرطان، یا بیماری‌های دیگر به وجود می‌آیند. احساساتی مانند غم و اندوه یا افسردگی هم می‌توانند منجر به از دست‌دادن اشتها شوند.

هرزه‌خواری

پیکا یا هرزه‌خواری هم یکی دیگر از اختلالات تغذیه‌ای است که با خوردن موادی فاقد ارزش غذایی همراه می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال هوس مواد غیر غذایی مانند یخ، خاک، گچ، صابون، کاغذ، مو، پارچه، پشم، سنگریزه یا مواد شوینده می‌کنند.

پیکا می‌تواند در بزرگسالان، کودکان و نوجوانان رخ دهد. بیشتر مبتلایان به هرزه‌خواری یا پیکا دچار مشکلات دیگری نظیر اوتیسم یا ناتوانی ذهنی هم هستند.

اختلال خوردن هیجانی

غذا خوردن هیجانی زمانی رخ می‌دهد که فرد برای مقابله با هیجانات و شرایط محیطی مانند استرس دست به غذاخوردن می‌زند. این پرخوری ارتباطی با گرسنگی ندارد و راهی اشتباه برای کنترل هیجانات و فشارهای احساسی است.

نشخوار

به بالا آوردن دوباره غذای بلعیده‌شده یا جویده‌شده و جویدن و خوردن دوباره آن اختلال نشخوار می‌گویند. این فرایند با استفراغ و تهوع همراه نیست و معمولا درد و مشکلی هم برای انجامش وجود ندارد. این مشکل هم می‌تواند در هر سنی رخ بدهد. این اختلال روانی است و عوارضی هم به همراه می‌آورد.

سندروم خوردن شبانه

این اختلال باعث می‌شود که مبتلایان در نیمه‌شب به‌ سراغ مصرف غذا باشند. افرادی که به این سندروم دچار هستند، در نیمه شب، کالری زیادی مصرف می‌کنند و بر این باور هستند که خوردن دیروقت به بهبود کیفیت خوابشان کمک می‌کند. این افراد در صبح اشتهای چندانی ندارند.

افرادی که بیشتر در معرض اختلالات تغذیه‌ای هستند

هر کسی ممکن است دچار اختلال خوردن شود. اختلالات خوردن اغلب در سنین نوجوانی و جوانی رخ می‌دهند اما ممکن است در هر سن و شرایط دیگری هم به وجود بیایند. افرادی در شرایط زیر بیشتر در معرض ابتلا به این مشکلات هستند:

• دارای سابقه خانوادگی
• دچار اضطراب، افسردگی، اختلال وسواس فکری اجباری
• رژیم‌گرفتن و گرسنگی
• فشارهای زندگی
• استرس

---

مطالعه بیشتر:

دلایل چاقی زنان پس از ازدواج

خوراکی های مضر برای کلیه ها

اصول مهم در رژیم غذایی بدنسازی